Nurten Temel Şiirleri - Şair Nurten Temel

Sırlarla dolu bir yüreğin vardı
Açmadın ki yüreğini
Seveyim seni
Deli gibi…
Kendim gibi yani…
Umarsız fütursuz bir rüya olsaydı

Canım acıyor damlalar duraksız
Ansızın yakarışlarda içim
Telaşlı bir sabaha uyanmamak zor mu?
Neşeyle akşamı tereddütle sabahı yaşarken
Dumansız bir yangında
Kayıp bir çocuk gibi

Anlatamadığım bir mana kalabalığı yapıyor dilim
Kimi seviyor beni kimi sevmiyor
Tuhaf düşüceler de zamana yenik
Bir aldanmışlığım var
Sebebim yok
İçim ürperiyor kime ağlıyor gözlerim hatırlamıyorum…

İstedim olmadı
Yüreğim acıdı gerçekten
Sebepli yada sebepsiz bahaneler ürettim
Kendimi dinlemekle dinlememek arasında
Ne desem şuan hissettiklerimi anlatamam ki…
Yada neden anlatayım ki

Kan akıyor içimden
Gözlerim
Gurbet yorgunu
Ağlıyor feryatlarda yüreğim
Özlüyorum
Toprağımı

Solgun bir gülüm dalımda
Her bahar sonu yaprak yaprak tükenirim
Uçuşur her parçam rüzgarla
Yağmur eşliğinde ağlarım...
İlk bahara kadar yeniden yaşanır her şey
Hiç olmamış gibi baştan

bir vazgeçişti,
gözlerinde ki
boş bakış
ne çok beklemişti oysa
günler yıl olmuştu
yıllar asır

Duygusuz biri oluyorum zamanın başlangıcında
Zamansızlıkta duygu pınarı olup ilham saçıyorum
Tuhaf hallerde yüreğim
Bir yara var bende
Ne yapsam kapanmıyor
Kanasın diyor birileri hiç olmamasından iyidir

Bir keskin bıçaktı sözlerin
Dilimi sonsuza kadar kesti
Bir bitki değil ki yeniden büyüsün
İçimde dolaşan kanımı dondurdu…
Nasıl yol bulacak damarlarımdaki sevgi
Ulaşabilecek mi kalbimin kapılarına

Bensizliğe yürüdüm dün
Bakındım yüreğiminde neler var
Ve gördüm ki
Yüreğim sakin bir deniz
Ne dalgalar ne rüzgarlar ne yağmurlar gördü oysa
Bir iz bile kalmamış…