Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Bülbüller ağlıyor güller utansın
Kokmuyor çiçekler gönlüm aşkında
Açmasın tomurcuk kalsın düşlerde
Yüreğimden vuran hasret utansın

Hasrete götürür esmer geceler

Gündüz diz çöksün gece dinlesin
Gönül sarayıma gelirse bahar
Gönderdim rüzgara beni dinlesin
Yapraklar savrulsun gelecek bahar
Duygularınla sar sarmala beni
Aşkın rengi vursun semaya

Yeter artık yeter
Gecenin sesizliğinde uykuya isyan gözler
Kifayetsiz mi kaldı sesler
Hıçkırıklar düştü düşlere
Kim verecek, kimde hesabı

Yıldızlar küskün,düşer bulutlara gidişlerin gölgesi
Akşam güneşi kızıllığına kanat kapatır güvercin
Serap olur düşlere sırdaş kardelen
Vurur beni kalpsiz gece
Güneşte ağlayan kar gibi üşür yüreğim

Ben bir çocuğum
Siyahtır tenim siyahın en koyusundan
Nefesim düşmüş ısrgan tarlasına
Çığlığım renginde büyür gözlerim
Deniz köpüğü bakışım keskin kılıç
Aç kurt gibi saldırsam da

Ay yüzünde gördüm Leyla'yı
Tutuldu nutkum
Kaydı yıldızlar rüzgarlandı sorular
Sardı gölgeli geceleri gönlümün nemi
Kurumuş dudaklarımda ıslak kelimeler
Söylenmemiş sözlere sustu yüreğim

Dur dinle
Ezeceğin toprak
Koklayıp solduracağın gül
Yudum yudum içerek tadını aldığın çay
Hayatıma hayalleri şeker gibi koyup
Karıştıracağın kaşığın değilim

Bir adam tanıdım ilkbaharında hazan solgunu
Bulutlanmış yüreği nemden kurumuş bakışları
Rüzgardan sonra yagan yağmur gibi
Gecenin en koyusundan dogan güneş gibi
Nasır tutmuş beklentisi arıyor doğacak güneşi

Türban takılmış demokrasi sürükleniyor karanlığa
Sessizce Cumhuriyet’in temeline
Döşeniyor emperyalist mayınları
Küreselleşme şırıngasıyla zerk edilirken dinsel ırksal ayrımlar
Mondros’un düğmesine basılıyor yanıyor Sevr’in haritası!

Gönlümün başucu seyrim
Savur saçlarını rüzgara
Savrulsun mavinin aşk kokan akşamları
Denizde yosun olsa da yeşile hasret bu şehir

Firuzelenir,yağmur duası gizeminde ay