Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Kendime yorgunum
Hüznüm nerede saklı bilemem
Benden uzaklaştı
Tadında söylemek istediklerim!

Duymaya yorgunum

Koynumda uyuttuğum, karanlıkta büyüttüğüm sabahlar
Gelincik tarlasına hüzün düşüren sansar gibi durmayın
Susmayın, gün takvimi dudaklarımı titretin mum gibi
Geceyi yırtan rüzgar değil mi gözlerimin buğusu?

Hesabım var sinesinde yürüdüğüm kaderle

Bu gece konuşacak bu şehrin duvarları
Toprağa hasret
Konuşacak gözlerimdeki yağmur
Ve sen susacaksın!
Sağanak olacak sevdam
Ve sen susarken

Düşünce yolunu senli adımlarken
Kendimi buldum yağan karda
Sordum seni aşka ağlayan bulutlara
Sensizliği paylaşırken
Sustu gözlerini kaybedercesine güneş
Bir başka yandı sularda!

Sesin üşüttü uyuyan nefisleri
Vatanın canına ot tıkamak için
senin boğazına geçirdiler yağlı urganı
Özgürlüğe gururla yürüyen bir genç
Tutkulu nefesiyle inletti sessizliği
Emperyalizme tokattı ruhu bedeni

aradım insan-ı kamil dergahını
ayak sürdü
gün üstünde sarı yazmalı hüzün

fikr-i ademe sordum sabrı
fakir oldu kelimenin dili

Etek içi ceplerde eller çeribaşı, belli
Sazın yanık sesine odak, oba ortası ateş
Kulaklarında, boyu kadar kırmızı gül
Kaderine karşı gelen neşesiyle
Engelini yıkar rüzgarında uçuşan
Eteğinin pembesi!

Geceleri okudum gözlerinden
Anladım sende ben gibi
Kirpiklerin küskün uykulara
Yağmurlar yıkadı yüzümü
Hızla uzaklaştı yürek adımlarım
Baharına kış vurmaması için

Hayalini terk eden güneş
Gün doğmadan düşürmüş gölgesini ışığa
Bulutlar olmuş seccadesi rüzgarın
Bir bilsem, bu kimin neyin savaşı?
Feryatlarım ateşten bir kördüğüm
Ağlar ezan sesine musalla taşı!

Hayalin öper dokunuşun ürpertir
Alaca karanlık sarar düşleri
Biçare umutlar öksüz
Bedenim viran soluğum kasırga
Pırıltılı bakışlarla aynamdaki yansıma kim
Gün güzelim aşk çiçeğimin şebnemi sen misim