Öyle yalnızlık tek başına değil
Basamaklar ağır ağır çıkar
karşına çıktığını anlamazsın
Bir bakmışsın ki,
Sen davet etmeden sana katılır
Müfrezesi yoktur kayıpların
I
Güneşin aydınlatır hüzünlü dünyamızı
Doğduğu andan beri saçar ışıklarını
Ağaçların gölgesi ve yoz alışkanlıklar
Sefasını sürdürür yaz günlerinde öğle
Yine akşam oldu gönül bağında
Kervan geçmez oldu yürek solunda
Dertler bitmez oldu zulüm dağında
Gün gelirde bir gün hesap sorulur
Çıksam şu dağların yücelerine
Gel de şiir yaz
Yaz şair yaz
Avutmuyor suskun akşamlar
Karanlık
Karektersizlik diz boyu sevinçten eser yok
Kırmızıla boyanmış
Bir gülümseme yeterdi belki de
kış dokunan ellere ne varsa suskun
düşünce kalbime bastırıyorum
yine yalnızlık dolaşacak ayaklarına
suslar kalacak koca şehirde sen yoksan
belki küçücük bir hatıra çıkar dokunsan kumbarandan
Acemi bilirim hayatın her gülüşü üşür
Düşün sıcağı rutubetli sarılmalar yorar insanı
Kırık penceler uyku arası mahmurlaşır uyuşur
Eskir bütün kafiyeler
Ölüm yaşamın fidyesi sonsuzluğu silinsin pencereden
HOŞÇAKAL SONBAHAR! ! !
Sıcak bir ekmeğin değil,
sıcak bir düşün hayalinde ölüyor zaman
şafak söküyor ya her sabah
gelen geçen ayın umurunda değil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!