Nurşen Alıcıer Şiirleri - Şair Nurşen Al ...

Bir morgun soğukluğunda çıplak
Kanat çırpamaz ki kuşlar
Çocukları da ölür baharın
Kalbim üşüyor.

İnsanın kendinde kaybolması
Sonsuz bir boşluk duygusu
Ölmek gibi bir şey!
Sanki göğüs kafesimin içinde
Kalp,değil de bir mezarlık var
İçimde,

Sahi, nasılım bu aralar
Neler yapıyorum bensiz
Kimleyim neredeyim
Özlüyor muyum arada bir kendimi
Uzun zamandır
Hiç haberim yok kendimden

Bir adam susmuştu
Bir şiirde

Bir şarkıda
Çekip gitmişti bir kadın

Ah, keşke...
Bir avuç kokun olsa
Nasıl da iyi giderdi şimdi
İçime çeke çeke uyurdum seni

Tıpkı adın gibiyim Leyla
Çok karanlık bir gece!
O zifiri siyahının
Ateşten su gibi
Üstüme dökülmüşlüğü var.

Aşk, neden acıtır insanın canını?
Neden bu kadar çok üzer?
Oysaki son nefesini bile
O aşkın nefesiyle vermeye razıyken...
Neden?

Neden mi sevdim seni?
Bilmem.
Belki bir şarkı dinlerken
Ya da seyrederken bir filmi
Bir yalnızlık vakti, yanımda ol istedim
Belki de sarılmanı istedim Neden mi sevdim seni?

Giden mi çok sevmiştir
Yoksa kalan mı, bilemem
Ama bir gidişin, kaç ölüm ettiğini bilirim
Keşke, bir kez ölse insan
Hiç gitmese

Saçlarım,
Ne kadar da soğuk ve yalnız
Dağınık, uykusuz!
Sanki yıllardır hiç taranmamış

Bir rüzgar çıksa