Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Mutluluk dem'den taşsın, gözlerde sevgi yansın,
Boş ver sen üzüleni, acıya düşüp bansın.
Var sen gülücükler saç, bırak ta kanan kansın,
Burda bir can ağlıyor, sende hazlar çağlıyor.

Canımı Yakma!

Yabanın gülünü eline alma
Ahh güzelim canım, sen bana bakma!
Aşk bu ya söyletir, kalbi inletir
Sen sen ol ne olur, canımı yakma.

Dermanı bulunmaz bir derde çattım
Ey! maşukum sana bildiremedim
Özlem hamuruna kederi kattım

Ey! bâd-ı sâbâ git de, o yâre selâm söyle!
Dil vurgun, canım yorgun, düştüm bu bitmez derde.
Sûz-i çeşmim yağar da, her gece işte böyle,
Dil vurgun, canım yorgun, düştüm bu bitmez derde.

Özlemin bir hasret, dağlara versem
Aşkın ateşiyle, kapıma gelsen
Sermayem sen idin, şimdi yıkıldım
Güllerin ben olup, bülbülüm olsan.

Sev beni korkma sen! bu masal bizim

Saatler yirmidördü, kalbimde vurduğunda,
Tüm arzular istekler, göklere çıktığında
Gece beyaz tül gibi, bedeni sardığında,
Arzuma hep dolarsın, bil ben sana mecburum.

Sensiz bitâp düştüm yaban ilinde
Aşkını saklama ayıp oluyor

Mutluluk yolun olsun, hâzanda kalan benim,
Yıllarca söylenecek, aşkımız dilde rehin.
Bak işte Güneş doğdu, mutlu mu kalbin senin?
Şüphe duyma boşuna, gönlünde ateş benim.

Kâbe kapısı olsan, kapın bir daha açmam
Derdime deva olsan, ben bu dertten vazgeçmem
Çöllerde susuz olsam, suyundan yudum içmem
Güneş olsan yaşatan, artık istemem seni.

Sana canım dedim, ötesi var mı?
Sen söyle sensizlik bu cana kâr mı?
Seviyorum demek sevene ar mı?
Sevdâmı taç edip başına taktım.