Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Su kara bahtima bir günes oldun,
Askinla dünyami isiga bogdun.
Derdimi, kederi savurdun aldin,
Gönlümde solmayan ask çiçegimsin.

Beni yârdan ayırdı, bu gönül uslanmaz mı?
Yıktı hayal şehrini, yollarım kavuşmaz mı?
Gün döner, âlem biter, toprağa yaslanmaz mı?
Yıktı gönül köşkünü, dildârım kavuşmaz mı?

Hadi Gel,düşüncenden çıkar at beni!
Hiç tanımamış olsan, asla sevmemiş.
Hadi gel,düşüncemden çıkar at seni!
Hiç sevmemiş olayım, hem sevilmemiş.

Ne hoş kokuyordu, kadife tenin
Arzuyla istedi, seni bedenim
Sarılıpta sana, yatmak isterim
Bir gecelik sevgi, değil ki yerin.

Seninle konuşmak, gülmek bir başka

Sen umutsuzluğumun, son kıyısında geldin,
Gecenin son tülünü, ışığınla indirdin.
Uykuda ki duyguyu, arzu evine aldın,
Hicranda ki gönlümü, ateşine yandırdın.

Yazık ki! bir tarafta, milleti avutanlar,
Bir tarafta bunlara, çanak yapıp tutanlar.

Tebrike şayansınız, galebedir yolunuz,

Gittinde,
Bıraktın beni, kederler içinde
Yıllar geçer, sönmez o ateş içimde
Pişmanlıklar, hep benimle
Kırdım seni....
En ummadığın, yerinden

Dalgalar sahili döverken
Derdimle yalnız kalmak istiyorum
Bu ömrümün sonuna dek, sürerken
Mutsuz gölgelerimde, silinmek
Yabancı yüzlerde, tükenmek istiyorum
İnsan acı çekerek, yoğrulurmuş

..........Türkmen'em.
..........Oğuz Bayat Türkmen'em.
..........Kerkük Erbil Musul'da
..........Unutulmuş Türkmen'em.

Gün görmedi, zevk tatmadı, şu kara kör talihim
Yaşadım mı sandım sanki, kendimi mi kandırdım
Attım düşeş, gördüm şeş, şaştı bu kör talihim
Şu ömrümü heba ettim, hep kendimi kandırdım.

Bitmedi ki eziyetler, gün üstüne gün geldi