Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Fâni dünya gör beni, sona geldim dayandım,
Rengi renge bağladım, sevda çölünde yandım.
Acıları çekerek, hüzünlere boyandım,
Hayat elimden kayar, ruhum kapıya bakar.

Ceylan gözlerini, sevdiğim dilber,
Canımın içinde bir tek sen varsın.
Niğâh et hâlime, dilime dil ver,
Kanımın içinde bir tek sen varsın.

Günâhlardan arınarak
Sevgilere sarınarak
Yuvam diye barınarak
Pür pâk oldum, sana geldim.

Yıllar boyu üzülüp, ah edip ağlamışsın,
Gözlerinde ümitle, yollarıma bakmışsın.
Gelmeyince içlenip, karalar bağlamışsın,
Hüzün dolma güzelim, sende kalmağa geldim

Çiçek sensin, bahar sensin
Gönlümün tek gülü sensin.
Yazlar sensin, yeşil sensin
Gönlümün tek gülü sensin.

Gözyaşım sel oldu kapına geldi
Heder oldu ömür mum gibi bitti
Akıp giden günler sanki bir yeldi
Heder oldu ömür mum gibi bitti.

Ne gördüyse sende gördü, sende buldu bu ellerim,
Şimdi artık bir külçeyim, tutmaz oldu bu bedenim.
Aşk yükünü çeke çeke, öksüz kaldı bu yellerim,
Sen istesen hayat durur, yeni can bulur bedenim.

Gülzâra nazar etti, bülbül-ü şeydâ,
Açtı güller suphdem, sevdâya güldü.
Bimâr olan bedene, öğüt ne fayda,
Sevdân ile eridi, ateşte küldü.

Askindan bir hos oldum, sasiyorum halime,
Sinede hâr, beden nâr, bitiyorum ben artik.
Hicrinden sarhos oldum, kosuyorum gülüme,

Senden sonra kimseyi, asla sevemedim,
Düğüm düğüm oldu da, aşkı çözemedim.
Dolu dolu yağarken, yasla sevemedim,
Gel gör! halimi bir gör! aşkı çözemedim.