Nurcan Göksel Şiirleri - Şair Nurcan Göksel

Açtı gecenin karanlığı,
tutundu görünmez
bir dala…
Sarı tomurcuklar gibi
sokak lambaları,
serin bir gece baharı

Bırak acısın yürekler,
Bırak üşüsün emekçi eller,
Bırak ağlasın çocuklar
Bir şeyler büyürken
Ağlamalarla burkulsun bir yerler….

Bırak acısın yürekler,
Bırak üşüsün emekçi eller,
Bırak ağlasın çocuklar
Bir şeyler büyürken
Ağlamalarla burkulsun bir yerler….

Bir gidenin ardından
Üzülmek,
ağlamak ne yaparım? Diye
kendin için bencilce..

Yokluk hissi,

Bir vagondan indi
son yolcu.
Düştü dalından
olgunlaşıp biten çiçek…
Rüzgarlar aldı başını gitti..
Yaşanan bahar hangisi?

YUSUF

En önce onu bulduk,
Sığmadı yüreğimize.
Doymadık o çocuğun
O güzel günlerine…

Seninle olmak mı beter?
Yoksa
Sensiz kalmak mı?

Seninle beraberken
Yalnızlık yaşamak mı?

Birkaç haftalık kısa bir hayat
Eli ayağı çekilmiş gibi her şeyden
Sözcüklerle doyurduk kendimizi
Yıldızları örttük
Saten bir yorgan gibi üzerimize
Kollarımızla sıkıştırdık

Kimi zaman
bulutlar ağlıyor,
kimi zaman
sımsıcak güneş
kayboluyor.
Toprak kımıldıyor

Bıraktığın yer kuzey ve soğuk,
Ayaza kesti dört duvar…
Tükettiğin sevgilerde
Dişi duygularım kayıp.
Neden yok saydın?
Beni