Nizamettin Özel Şiirleri - Şair Nizamett ...

Modern yapılar arasında ruhum;
Ortalık günlük güneşlik.
Lakin toprak, tutmadı diye tohum,
Leyla’sını arayan Mecnun’um çöllerde,
Ah.. nerde şimdi çocukluğum.

Anlamakta zorlanıyorum insanları,
Bir dediği tutmuyor, bir dediğini.
İftira gıybet çok büyük günahtır,
Bilmiyor mu? İnsan eti çiğnediğini...

Resim sergisindeyim, duvara asılı çırılçıplak bir fotoğraf;
Benim garibime giden, bunu sanat diye sunmaları, tuhaf! ! !

(çıplak kadın resimlerinin, sanaat adına pazarlanmasına son derece karşıyım..)

Galiba seni sevmiyorum,
Tam emin değilim ama.
Fazla da dert etmiyorum;
Hem dinime, hem imanıma...

Sık sık da aramıyorum;

Arabalar park etmiş, bir bir garaja;
İnsanlar yüreklerini koymuş bağaja...

Yüreğim yanıyor dostlar!
Yüreğim yanıyor...
Gazze'de oluk oluk
Kanlar akıyor...

Nasılda duyarsız insanlık,

Gece; ansızın kükrüyor,
Şehrin beyninde.
Ve ben şehrin orta yerinde,
Kalmışım bir başıma...
Ve o söz yok mu?
Eski bir dostun söylediği,

Eğer mutlu olacaksan, durma evlen;
Hep seni soruyor bana, giden gelen...

Eğer insan maymundan gelseydi,
Fosillerden belli olurdu.
Zamanla insanda evrimleşseydi;
Uzayda insanlar bulunurdu...

Benim dünyada gözüm yok, bildiğin gibiyim;
Sorarsan, göklerin ortasında bir ev sahibiyim...