Tamamlayan ve tamamlanan sevgili,
Öpüyorum uzaklığından.
Allah ya sana da versin bu hisleri,
Ya da beni de azat etsin sana olan tutsaklığımdan.
“Aşk yeniden”miş…
Aşk yenilenmiş.
Eskisinden de memnun kalınmış belki ama
Yenisine ihtiyaç duyulmuş.
Efkârlandım yine,
Tek çare bir dal sigara.
Dünyamın gecesinin güne geçişisin sen,
Yılımın en uzun günü
İlk defa uyuduğum evin yastık altındaki anahtar rüyasısın.
En çocuk yanımsın,
Bu metaforlar yorar mı seni?
Ben de yoruldum bir zamanlar ama...
Seni sevmekten utanmalımıyım?
Beni attan,ottan ayıran bu his beni utandırmalı mı?
Sevme kısmı değil de... 'seni' sevme kısmı mı beni utandırmalı yoksa?
Ne kadar çok soru var aklımda 'sevmek 'hakkında.
Ama kendini benim yerime koy Allah aşkına,
Sevmeyip de ne yapayım seni...
İşten eve dönerken akşam,
Bir semt pazarından geçtim…
Gürültülü ve ıslak.
Soğuktan ellerinin rengi değişmiş,
Boğuk sesli …
Yorgun adamlar vardı.
Yalın olma halinden türemişse;
Yalnızlık kelimesi...
Bütün kimsesizliğime rağmen,
Yalnız değilim ben!
Senin içinde olduğun hiçbirşey yalın olamaz çünkü.
Kat kat bendesin,
Ilık bir rüzgar ferahlığında vurur içime varlığın,
Bana çare olan ne varsa,onu getirir ışığın.
Dünya da ne kadar çirkinlik varsa hepsine uzaksın sen
Canını yaksa da sözcükler,sessizliğinle en güzel yanıtsın sen.
Küllerim olsa,sana savrulsa...
İlkbahar gelse de yeşillensem...
Güzelleşsem biraz.
Belki o zaman sarılmak istersin belime,
Kendine doğru çekip öpersin belki...
Umut dünyası işte.
Gülümse diyorsun ya hep,
Parmaklarımın ucuyla;
Gezdim fotoğraftaki suretini
Uzağıma düştü gölgen bile
Sadece bir fotoğraf ta değil...
Hayatımın tam içindeyken de benim değilsin!
Küsülmüş kareler,köşe bucak neşeler
Gölgem uzun benim...
Uzun ve geniş.
İşte bu yüzden,
Dolduramayan bir boşluk içime işlemiş.
Ben birini özledim,ama kimi bilmiyorum.
Ben birşeylere hasretim, ama neye bilmiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!