Nilay Akçay Şiirleri - Şair Nilay Akçay

Kuytu köşelerde özenle saklandım,
En zor zamanlarda çıkarılıp deva olmak için.
Herkes için herşey oldum da,
Hiçkimse nin hiçbirşeyi olamadım.
Kimse merhem olmadı yarama...

Taşıyorsun içimden yine,
Üzerini kapadıkça, sakladıkça senin olduğun yasaklı kabı, coşuyorsun.
Nerelere koymalıyım seni bilmem ki, nerelere koymalıyım da...
Doymalıyım sana.

Yılları örttüm üzerine, başka derin sevdaları bastım yaralı tenime.

En fazla, karşılıksız sevda dan hüküm giymiş,
Mühebbet bir mahkum olurdum damında.
Ama yaşardım baharını,güzünü
Kopmazdım,unutulmazdım...
Hep izin olurdum,
En güneşli hüzün olurdum en fazla.

Ayrılığın dilekçesini yazdırmak için,
Gittik, arzuhalciye.
Ama ne o karmaşık suratlı adam halimizden anladı...
Ne de biz asıl arzumuzu anlatabildik.
Neyi sonlandırdığını bilmeden...
İş olsun diye bastı tuşlara.

Sana bakmıyorsam bil ki,
Baktığım her yerdesin çünkü.
Sana bakarken onlarca dize geçer yüreğimden,
Ve sen bana her bakmadığında dize gelirim yeniden.

Bazen o kadar hak etmediğimi düşünüyorum ki seni,

Sen yanımdayken…
Sabah yüzüme çarptığım su da yani,
Ya da gece sarıldığım yastıkta
Saçımı okşayan rüzgar da, gözüme dolan yaşta
Penceremin önündeki mis kokulu ağaçtayken sen
Ben nasıl giderim ben den,

Sobahar geldi...
Ellerim ay ışığında denizini arıyor.
Aslında bir canlıdır yakamoz;
(Deniz yakamozlar la aydınlanır)
Balıkçılar çarptıkça ışıkları parlıyor.

Sevdiceğim;

Kurabiye kokulu, havası çok temiz, çok sessiz bir sabaha uyandım yılın son gününde...
Biten herşeyle beraber yeni şeyler başlar aslında,
Ama bilirsin ki ruhum biten şeyler için üzülmeyi daha çok sever.
Sokaklar bomboştu sanki hiçbir çocuk okula gitmeyecekmiş, kimsenin işi gücü yokmuş gibi,

Seni sevmek;
Boynumu dolanıp,
Bütün gövedemi sarıp boylu boyunca...
Ta avuçlarıma kadar, kollarımı da.
Hatta içli dışlı... ruhumu da.
Bütün coşkusuyla damarlarımda gibi.

Hayat akıp gidiyor...
Ve ben durup izliyorum sanki.
Nasıldı tanışmamız,
Böyle bir sonbahardı değil mi?
Eski bir terminaldi.
Belki de bu yüzden,