Nihat Yücel Şiirleri - Şair Nihat Yücel

Sevda çekenin günleri hicranla geçer
Geçmez sanılan çağları efganla geçer
Bir gün olur aşık kavuşur sevdiğine
Günler geceler gül gibi cananla geçer

1968

Sevdalı olan alemi bilmez dediler
Dünyaya o bir kez daha gelmez dediler
Bilmem niye biz korkuyoruz ölmekten
Dostlar bana sevmiş olan ölmez dediler

1968

Ben dostları sordum yola çıkmış dediler
Ağyar ile hep kol kola çıkmış dediler
Çok dertleri vardı eskiden dostlarımın
Onlar darlıktan bola çıkmış dediler

Haziran/69

- Namık ve Sevilay'a

Her sevgilinin gözleri mana doludur
Manasız sözler bile mana doludur
Gerçekten uzak halleri vardır bilirim
Dünya gelecek onlara rüya doludur

Ben kendimi sevgiyle yoğurdum dostlar
Ben benliği taştan taşa vurdum dostlar
Attım kini hem nefreti hem sevgi ile
Ben yepyeni bir dünya kurdum dostlar

Ocak/76

Her sevgide bir sonsuzu gördüm dostlar
Her zahmete ben göğsümü gerdim dostlar
Sizlerle varım varsam eğer dünyada
Ben sizler için ömrümü verdim dostlar

Ocak/76

- Arif Nihat Asya'ya

Tattırsan o şiir dolu bir bardağını
Bir bir aşarız kanatlanıp kaf dağını
Hayyam ne ki Arif Hoca üstünsün sen
Sayende yaşar rubai altın çağını

İnsanları ben sevmeye geldim biline
Düşman bana kim onlara güldüm biline
Balyoz ve kürek kazma değil sevgi ile
Ferhat gibi sarp dağları deldim biline

Aralık/73

Bir kez seni gördüm de güzel yandım ben
Bir kalp sızısıyla bil ki kıvrandım ben
Bir kez lütfet güzelim anla beni
Yandım daha yandım daha bir yandım ben

Mayıs/71

Bin bir ışığın yandığı yerdir burası
Aşıklarının kandığı yerdir burası
Çıktım bir baktım da Hisardan Boğaza
Gerçeklerin aldandığı yerdir burası

1969