Ayaklarım çıplak yürüyordum çocukken
Toprağın dilini en iyi çocukken anlarsın.
Bir gelincik ile arkadaş olursun, doğada
Bir gölün, bir derenin kenarında oyalanır
Kumdan kaleler, çamurdan evler kurarsın.
***
Ne halim varsa hakka ayan dayan be ömrüm dayan
Benle geçirdiği günü çile sayan behey vefasız yar
Bir gün çeker giderim bu alemde yerim yok benim
İstemem gelme mezarımın başına çok ararsın beni
Senin olsun bağım bahçem senin olsun çil, çil akçem
Yokuş biter, derman kalmaz, dizinde
Bir nefes alırsın bir ağaç gölgesinde
Ruhunu dinletirsin bülbüller sesinde
Sisler çöker ovaya kendi mecrasında
***
Derelerin uğultuları gelir uzaktan
Kulaktan duyduklarım zehirler beni
Tahammül temelimi yıktı bu zaman
Haleti ruhaniysem yorgundur aman
Cihanda âdeme bi gam olmaz derlermiş
Zordur bu devirde nefes almak yaşamak yani
Sen bir yıldızı idin ufukta gördüğüm
Ne deniz görmüştü seni nede martılar
Giz olmuşsun seherde göze, gönüllere
Sen günleri say, geceyi say, yılları say
Koy ömrümü ömrün üstüne onu kar say
Bir zamanlar sevgiyle bakıyorduk birbirimize
Gözlerimizde, sevinç gönüllerimizde mutluluk
Son evreler de soğuk rüzgarlar eser aramızda
Güzel günler uçup gitti uzaklara dert bana kaldı,
🌟💙🌟
Bir birimize olan ilgimiz, değer yargılar değişti
Doğruyol köyünde bir ağaç altındayım
Yaprakları hışır, hışır yaşam dolu dalları
Gözlerimde dans ediyor güneş renkli ışıkları
Her bir ışık, farklı bir hikaye anlatıyor sanki
🌟💙🌟
Bir kuş ötüyor, sesi, melodisi nağmesi hoş,
Kurur ırmaklar, akmaz sular vadiden
Yeryüzü yağmurları bekler umutla,
Kuraklık kıtlık yokluk omuza, omuza
Biz umutluyuz, yağmur belki payıza
Ey insan, doğaya, davranma umarsızca
Gökyüzü duman, duman
Bakın ateş düştü her yere,
Yanıyordur bütün canlılar
Dağ, taşlar kavrulur alevle
***
Toprak yanar yaprak titrer.
Bir avuç tohumla başlar hikâye,
Toprakla terle yoğrulur ekmek
Yağmur ıslar, güneş öper şefkatle,
Topraklarda doğrulan ekinler umut.
🌟💙🌟💙
Sabanla çizerler yüreğini toprağın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!