Bir çiçeğin açtığı bahar sabahı gibi
Doğdu güneş rahmetiyle üzerimize
Bin aydan hayırlıdır bir kadir gecesi,
Müminlerin ümidi beklentisidir affın.
🌟💙🌟
Gökyüzüne doğru uzanan binlerce el.
Kafkas kavimleridir sarp dağların baş eğmeyen kartalı
Her kıtada gönüllere kuruyorlar dostluk, güven bağları
Kafkas kavimlerinin sönmez meşalesidir tüten ocakları
Ülküleri ilkeli iradesi bir ırmak gibi çağlar şen çocukları
Türklük kara bağlamaz her zaferde şen naralar atılır
Bırakıp gideceksen eğer sus duyulmasın sesin
Bir vedaya daha dayanmaz bu yorgun nefesim
Sözlerinin altında kalan bu gönlüm kırılmasın
Sensizliğe giden bu yolda, bir fırtına kopmasın.
***
Bırak anılar kalsın, geride sen bir gölge gibi geç git
Yorma kendini diyorum memnun edemezsin herkesi
Sırf bu yüzdendir kutsal saydığım bunca yalnızlıklar
Herkesi mutlu etmek zorundayım zannettim yaşarken
Bunlarla meşgulken mutlu olmam gerektiğini unuttum
Bak işte kimse anlamaz beni bir bana dost yalnızlığım
Gökyüzü şimdi hasretlerle işlenmiş bir örtü gibi
Keder yağmurları yağar üstüme her damla hüzün
Kalbimin sessiz çığlıkları yankılanıyor, beynimde
Izdırapların arasında kaybolan can bende kaldı
🌟💙🌟
Yılgınlığın verdiyi yükler ile çırpınıyor yüreğim
Taş duvara sinmiş kokun var hâlâ annem
Tandırın köşesi sıcaktır, dumanı tütmese de
Yamalı yorganın katlı duruyor yükte gariban
Arasın da geçirdiğin bir ömrü saklar, gibidir.
🌟💙🌟💙
Dışarıda yağmur, içeride toprak kokan nefesin
Sahipsizmiş bizim yurtlar
Meralar boş kuşlar, kurtlar
Bur da sönmüş tüm umutlar
Çok özledim köyüm seni
Kar kalan da kar olaydım
Tarihler boyunca kutsaldı Kudüs'ün toprakları
Nice nebiler geldi geçtiler birer, birer kutsandı
Eşsiz mabetlerin fısıldar hala o eski zamanları
Kızıl kubbe ve mabetler binlerce yılın tanıkları.
🌟💙🌟
Gözyaşları ve acılarla dolu bu topraklar
Hüznü, sevinci, dokusu yoğun duygular içimizde
Ertesi gün gideceğimiz göreceğimiz yerler vardı,
Aklımızın bir kenarında. belki çocukluktan bir anı
Belki gençliğimizde yaşamış olduğumuz bir hatıra
💙🌟💙
Masum bir tebessümle dönüp vay be demiştik zamana
Ey nebiler yurdu, bir ben mi kalırım çırpınışlarımda çaresiz?
Sen ki tufana yakalanmışsın, zulümlere, soykırıma amansız.
Bin bir bebelerimiz kaldı enkaz altında, çıkanlar elsiz, ayaksız.
Yakalanmışız hastalığa kör, sağır, dilsiz, nedamet siz, umarsız.
🌟💙
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!