Güneşli havalar korkutur beni. İnsanların tenini ısıtır,ama içlerini soğutur…
Ve herkes anlaşmış gibi,sıraya geçerler gitmek için…
Kimileri tatile çıkan insanlar gibi,bir süre sonra dönerler,
Kimileri pılısını pırtısını toplayıp,başka şehirlere göç eder gibi,
Göç ederler başka yüreklere..
Çıkılan evde unutulan bir eşya gibi, illa ki kalanın yüreğinde bir parçalarını bırakırlar…
“Diyorlar ki yokmuş mutlu sonla biten aşk”
Gel aşkım!
Yüzlerini kara çıkartalım,
Şu karanlık dünyaya
Bir ışık olalım…
Evet
Ayrılığımızın ilk zamanlarında
Yok oluşumuza sebep
Sensin demiştim…
Kızmıştım kendime
Bir yürek giderken,bırakıyorsa yüreğinin eşini geride
Üzülmeyin gitti diye.
Günü geldiğinde yüreklerinizin birleşmesinde
Tek yardımcınız olacaktır
Kalbinizde sakladığınız aşkınızın pusulası...
Bana giderken,
Kendine iyi bak deme.!
Açtığın yaraların
Bıraktığın acıların yanına
Temennilerini de koyup
Öyle git.!
Bak yine sana yazıyorum...
Duy beni
Biriken özlemin yüreğimin sırtında kambur
Taşıyamıyorum...
Gel güzel gözlüm
Ben sensizliği daha fazla kaldıramıyorum...
Aklıma geldiğin yetmezmiş gibi,
Gelişlerinde gidişlerini de getiriyorsun beraberinde..
Ne zaman hatırlasam yüreğim ağzıma geliyor.
Çabalasam da unutmak için nafile
Her seferinde durmadan başa dönüyorum.
Geçmişimde bırakmak için seni
Yaklaş bana.
Bir aşkı doğuracağım şimdi gözlerimde…
En çok kime bakarsan ona benzer derler
Bak bana!
Her mimiğini nakşedeceğim gözlerime…
Bir gözümden aşk
İlk kıskançlığımdı O Amata. İlk kızdığım,kalbime ilk yazdığım,yüreğimin defalarca affettiği,aklımın tek affedemediği…
Yanı başımda değilken, körü körüne hayaline tutunmaya çalışmak,aslına bakarsan intihardan farksızdı. Aptallık mı bu? Yada seviyorum sanırım kendimi kandırmayı. Neyse ne. Yapamıyorum Amata. Geceler boyu hasretini yatırıp göğsüme,yastığında kalan birkaç saç telinin üzerinde gezdiriyorum parmağımı. Sanki karşımdaymış gibi konuşuyorum. Ama O susuyor. Onun yerinede konuşuyorum.
Aslında ben O’ndan duymak istediklerimi,kendi kendime söylüyorum Amata. Ah nasıl yorucu bu bilemezsin. Nefesim daralıyor. Bende susuyorum. Saatlerce,günlerce…
Şu dört duvar var ya Amata şu dört duvar bile,dilleniyor sessizliğimde. Ben biçare olmuşken yokluğunda,o bunları bile bile göz yummuyor tüm olanlara. Hayatımın, ağzından çıkacak tek bir kelimeye bağlı olduğunu biliyor sanki…
Gün gelip karşı karşıya geldiğimizde,
Ne varsa hayal ettiğimiz
Bir bir gerçekleşecek...
Zaman kavramını atıp aramızdan
Geleceğimizi yıllarla çarpacağız...
Ve her zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!