Böyle başlıyordu son mektubu. Daha ilk kelimesinde her şeyi bitirip,gerçeklerle yüzleştirmişti beni. Devamını okumak,açtığı yaraya iğnelerle pansuman yapacak kadar akıl dışıydı. Hayatıma girdiği gün,aklımı başımdan alan da O değil miydi zaten? O yüzden çokta mantıksız gelmiyor mektuba devam etmek…
“Bugüne kadar yaşadıklarımı unutmayacağım,ama hepsi geride kaldı”
Nasıl bir cümleydi bu? İnsan unutmayacağını bile bile,nasıl geride bırakabilirdi yaşananları. Gerçekten olabilir miydi böyle bir şey? Gereksiz eşyaları bir kutuya doldurup çöpe atmak gibi miydi,tüm yaşananları bir araya toplayıp atmak? mümkün müydü böyle bir şey? Ne demek istiyordu,hiç mi hiç anlamıyordum.
Yine de devam ettim okumaya. Ve okudukça devam ettim yaramı dağlamaya…
Hiç sevmediğimden dem vurmuşsun mektubunda,
Sevemem zannetmişin.
İlahi,çok güldüm okuyunca.
Ey içimin hüzün kokan yanı,
Unuttun mu mektuplarını?
Sana bunları yazdıran hangi aşktı satırlarca?
Güzeldi aslında zamanında benimde hayatım
İyimserdim mesela
Ayrılıklar hiç olmaz zannederdim…
Yaşım gibi hüzünlerimde küçüktü
Ve sevinçlerim gerçekti…
O zamanlar ağlamak mı?
Git hadi…
Ama son defa sar kollarına
Ardından bir kaseti başa sarar gibi
Başa sar bu masalı
Döndür bizi tanıştığımız ilk zamana
Ve öyle git…
Aklımda sen,elimde kalem ve radyoda Sezen;
“… Bir söz bitişi gibi son buldu sevişler
Bir yaz güneşi gibi eritir hep bu terk edilişler”….
Böyle söylüyordu şarkısında…
Ansızın giderim adam!
Hissedersem azaldığını sevginin,
Sen uykudayken giderim
Açarsın gözünü bensizliğe.
Aymaz o günden sonra günlerin
Ve bir daha
Gidişini herkes duymuş,
Duymayanlara da ben anlattım
Yinede kısa kestim gidişini
Belki sende yarı yoldan dönersin…
En başa döndüm…
Gelişini dedim,
Yeni başlangıçlara atıyorum artık adımımı. Seninde giderken dediğin gibi “hiçbir acı sonsuza dek sürmezmiş”. Ayrıldığımızdan bu yana ilk defa hak verdim sana. Tüm haklarımı helal edip verdiğim gibi.
Yokluğunda yüreğime akıttığın her damla,şimdilerde tüm zehrini kusuyor. Beraberinde senide. Hala toz konduramasam da sana,kurtulmam lazım üstüme sinen her bir zerrenden. Adım atmadan yeni bir hayata,sarmam lazım açtığın tüm yaraları. Ve dokunduğunda yeni bir hayat yüreğime,takılmamalı elleri bıraktığın izlerine.
Dağıtıp etrafa saçtığın tüm parçalarımı toplayıp yapıştırdığımda, o eller şifa olup silmeli,ruhumda bıraktığın tüm izleri…
Aradığım yerde olmadın hiç bir zaman
Ne zaman aramaya kalksam
Kaçarcasına sakladın benden kendini
Ve ne zaman
Tutmak istesem gözümün önünde
Yaralayıp yüreğimi
Diyorum ki;
Şizofren duygularımla beraber,
Kapatsalar bir akıl hastanesine,
Hem neden ayrıldınız diye soranlara
Geçerli bir sebebin olur…
Benden sonra böyle oldu deme ama,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!