Ah Amata! Görüyorsun değil mi? Bak gidiyor. Hüznünü bırakarak kucağıma gidiyor. “Küçücük ellerinle yüreğimde kocaman bir yer inşa ettin” derdi. Bilmiyor mu ki? Bu küçük eller bıraktığı hüznü taşıyamıyor. Yüreğimin ocağını tutuşturup gidiyor. İnanmıyor Amata inanmıyor! Yaktığı yüreğimi gözyaşlarım bile söndüremiyor. İnanmıyor…
Bahsetsem ona tüm bunlardan,döner belki. Dönmelide… Elini tutmalıyım. Tenim değmeli ki tenine,hissetmeli içimdeki alevleri. Yanmalı canı. Anlamalı canımı yaktığını. Gitmemeli anlıyor musun? Gitmemeli… Hasret kaldığım tebessümüyle,içimde yanan bu ateşi söndürmeli…
Kalk gidelim Amata. Biliyorum,ev sahibi olduğun bir yüreğe,misafir olarak gitmek yakışık almaz. Ama biliyorum ki aşkta gurur olmaz. O gelmiyor madem biz gidelim.
Yoksada bekleriz. Bir saat,iki saat,iki gün,iki hafta. Bekleriz dimi Amata? Gelir mutlaka. Unutturma ama hüzünleride alalım yanımıza. Bilirsin geceleri soğuk olur. Sen yaktığı yüreğimde ısınırsın,bende sarılır hüzünlere kapısında yatarım. Hadi gidelim Amata. Ona gidelim...
Ver bana ellerini
Ve kapat gözlerini.
Hasretlerini bavuluna topla,
Kırılan hayallerimizi bırak
Onlar bir daha eskisi gibi olmayacak.
Yavaşla!
Yine ben geldim.
Öncelikle affet beni
Ne zaman başım sıkışsa
Hep o zaman geldim…
Geldim Rabbim,
Günahlarımdan arınmam uzun sürer
Bir başka olmalı bu gece
Gözlerimizi kapattığımızda
Aynı rüyalara dalmalıyız seninle…
Bugüne kadar
El ele gezdirirken yüreklerimizi,
İşte o gece
Gör!
Tüm acılarımdan sıyrılıp
Sana geldim…
Hadi sar tenime tenini
Bu gece nefesine karışmaya geldim…
Şimdi her gün bayramdır yüreğime
Her sabah erkenden uyanıp
Giyiniyor en güzel duyguları…
Bayram sabahı camiden babasının dönüşünü
Bekleyen çocuk gibi
Gönül kapısında bekliyor,
Sen gidersen
Ben yürümeyi unuturum
Çarparım sağa sola
Ayaklarım ayrılığın kapanına sıkışır
Pişmanlıklarım yakama yapışır…
Sen gidersen
Tek kıskandığım insandı o Amata. Kaybetmekten tek korktuğum. Ne zaman gitmeye yeltense,küçük bir çocuk gibi gözlerimi sımsıkı kapatırdım. Sanırdı ki,şahit olmamak için gidişine kapanırdı o gözler. Lakin sevmezdi karşısında birisinin ağlamasını bilirdim. Görmesin dedim ağladığımı,görmesin ve bitmesin sevgisi. Bitmesin ve gitmesin.
Gitti. Neden inan ki bilmiyorum. Halbuki için için çok ağlamıştım da,hiçbir zaman ağlamamıştım karşısında. Neydi sebep? Neydi kalbimin kapılarını yüzüme vurarak,bu gidişinin sebebi? İnan ki hiç bilmiyorum Amata.
Aslına bakarsan,o da bilmiyor biliyor musun? Fedakarlıklarımı,ağrıyan yanlarımı,onsuz nefes alamadığımı,ona olan kıskançlığımdan gözlerimle bile düşman olduğumu,hiç mi hiç bilmiyor Amata.
yokluğunun faturasını kime kesmeliyim
tek işlevi sevmek olan kalbime mi?
yoksa sevmek dışında her hünere sahip olan sana mı?
bırak şimdi yaptığın ne varsa
ve iyi oku bu satırları
gidişine yazılan sözler değil bunlar
Senide takıp peşine
Avuçlarımın arasından kayıp gidiyor zaman...
Zaman geçtikçe
Yavaş yavaş tükeniyorsun bende...
Her şeyin tükendiği yerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!