Sorma bana sensizliği
Anlatsam anlayacak mısın sanki?
Desem ki;
Gözyaşlarıma karşılık
Hayalini satın alıyorum odama her gece,
Bedelini ödeyebilecek misin
İnsan sadece
Yazılan kaderinin
Mürekkebi bittiğinde mi
Ölmüş sayılır?
Tüm mezarlıklar
Doluyken ölülerle
Gittiğinden beri
Uyutuyorum yüreğimi…
Nasıl uyutmayım ki?
Kendim inanmak istemiyorken
Gelmeyeceğine,
Onu nasıl avutabilirim ki
İnsanın bir ömür aldığı yaralar geçsede
Yar’dan aldığı bir yara,
Ömür boyu kanatırmış yüreği..
En büyük yaramsın sevgili
Zamanla kabuk tutsa da o yara
Dokundukça oluk oluk kanayan
bir hastane odasına kapatılması gereken
şizofren duygularım var
zamanla dahada başa çıkılmaz hale geliyorlar
kurmuşlar hamağını beynimin ortasına
susmuyorlar
ne içimin sesi,ne de kalbimin
Bugünlerde neye el uzatsam elimde kalıyor
Kim girse hayatıma çıkmak için zamanla yarışıyor.!
Çıkarlarken unutmayayım diye olmalı
Kalbimi paramparça edipte çıkıyorlar…
Dert değil.!
Yine ben toplarım kırıklarımı arkalarından,
Unutulmaya yüz tutmuş
Unutanları da,içine hapsedip
Üzerine kilit vurulmuş
Bir oda gibiydi kalbim…
Kimsenin açmaya cesaret edemediği,
Yada verdikleri yaralardan
Gidiyor musunuz bayım?
Peki ya yüreklerimiz?
Ki yüreğim tutulmuşken yüreğinize delice
Ben nasıl teselli ederim onu gecelerce.
Sadece gitmiyor
Yüreğimi de koparıyorsunuz benden
Sen gidersin,
Bir çocuk ağlar bir yerlerde,
Susturmaz teselliler,
Boşadır tüm sözler
Sen gidersin
Gözlerin;
Yaşama sebebim…
O yüzden çekme gözlerini gözlerimden
Biliyorum çünkü;
Görmediğimde gözlerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!