Kültür Sanat Edebiyat Şiir

mavii, dalga sesleri, martilar.. ruhu dinlendiren bir sessizlik ve dalip gitmek mavi nin sonsuzluguna.. 3 yili geciyor bu ani yasayamayali, cok ozledim yosun kokusunu, yakamozu, deniz esintisinde yurumeyi cok ozledim istanbulu

masum, urkek, sevgi dolu bakislar..

meger ne cok alana sahipmissin bende, yoklugunla bosalan yerin bir daha hic dolmayacak..
hic bilemedin seni ne cok sevdigimi ve hic bilememisim seni ne cok sevdigimi..

Tarihimiz ihtisamli zaferler kadar facialarla da dolu. Zaferlerimizle övündügümüz kadar, yasadigimiz hezimetlerden de dersler çikarmak zorundayiz. Bunu yapmadigimiz sürece tarih bizim için ne ölçüde anlamli olabilir?

Facialardan söz ederken, Sarikamis’i özellikle dikkate almamiz gerekir. Orada, hiç de uzak olmayan bir zamanda 100.000’e yakin askerimizi karlara gömdük. Üstelik tek kursun atamadan... Üstelik sadece bir hayalperestin kisisel ihtirasi ugruna...

mukemmel bir ses, yorum.. saglam bir kisilik ve turkiye nin yazik ettigi degerlerimizden sadece bir tanesi...

yasamak bir agac gibi tek ve hur ve bir orman gibi kardescesine...

kapi mi calmadan, davet bile beklemeden hatta sinsice giriverdi iceri ve once duygularimi ele gecirdi daha sonra dusuncemi, hukmetmek istedi benligime, buyuk olcude basarili oldu da.. acilarin en tatlisi ile tanistirdi beni, yasanilacak ne varsa ask a dair en uc noktasina kadar yasanmisti... sinsice girdigi kapimdan ayni sessizlikle cikarken, geldigi hafiflikte degildi sadece.. bu defa sirtin da yasattigi tum guzelliklerin, acilarin ve yorgunlugun yukunu sirtlanarak gidisini izledigimde, yuzumde buruk bir tebessum birazda huzun vardi..
aradan 4 yil gecti ve ben simdilerde davetsiz misafirimin yolunu gozler oldum..