© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Çok güzel bir söz çekmiştim kayıp gül kitabından.
“ Ruh eşim tüm dünya yalan söylediğimi düşündüğünde bana inanan kimsedir.”
Hatta dahası, bana göremediğim kum tepelerini, fark edemediğim koyları gösterendir.”
Aslında tüm dünya sana karşı olsa, doğru bildiğin işi sonuna kadar götürüp doğru olduğunu herkese göstermek ve kendine inanmak.
Osmanlı'yı çökerten Atatürk değil ki, onlardan kalanları kurtarıp yurt yapan Atatürk. Bunu da aklı başında herkes biliyor zaten.
Yeni anne baba olanların araştırıp öğrenmesi gereken bir bilgi.
İnsana dair her şeyin temelinin bebeklikte atıldığı ve kendiliğin sağlıklı oluşması, sağlıklı ebeveynlerden geçiyor haliyle. Çünkü kendilik iki uçlu biri anne diğeri babadır. Çocukta zedelenen her kendilik duygusu bugünün fanatik ve bağımlı toplumları oluşturan sebeplerden biridir.
Aslı Birer
İnsan olabilmek, kendilikten geçer…
Aslı Birer
Ve bunlar gibi bir dolu objektif tarih notlarıyla birleştirdiğim yorumlar var bu da onlardan biri. Tabi tamamı değil!
Sessizce usul usul girin sayfama, beynimin içine dalın, kendi hesabınıza bir de çalın. Sanki sizin aklınızmış gibi . Ya sonrası? Su kuyuda, hadi aldın bir kova ya sonra?
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Çünkü eşi ona o gün denize gittiklerini söylemiştir.
Ve “yapraklarım suya dökülür size yine dokunurum üzülme” mendil olduğunu düşlüyor “gözyaşlarını sil” diyerek nasıl bir akıl muhteşem metaforlarla resmetmiş adeta fiziksel boyuttan soyutlanmış ruhuyla yanlarında olduğunu.
Diyor usta ne kadar net.
CEVİZ AĞACI
Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
O sırada Nazım Bulgaristan'da yaşıyor ve eşinden çocuklarından ayrılmış hem vatan hem aile özlemi çekmektedir. Ve eşinden bir mektup gelir. Gülhane Parkına gittiklerini anlatan bir mektuptur bu.
Ve… bir şiir düşer kağıda der ki;
“Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,” diyor vatan hasretini buradan anlıyoruz..
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında. Ve hayallere kimsenin engel olamayacağını ve o an kendimi orada bir ceviz ağacı olarak düşünür.
“Ne polisi farkında ne sen” diyerek bu düşünceyi güçlendirir şiirde.
Pek bi kimselerin polisi anlamlandıramadığı yerdir ora o özgür dünyayı nasıl da ustaca anlatmış.
Benim dünyamdan.
Gailesi yazmak olan kalemin nidası, kanatlanır uçar kağıttan taşıp dağıtılır dalga dalga maviye…
Aslı Birer
Öz güven en büyük aşktır, ailede kazanılır. Yağmurda ıslanmayı babasından öğrenen kız çocukları pişman olacağı şemsiyeye siper etmez başını. Aşk som altın yağsın isterse.
Başlangıçta
Gerçek ağır, yalan tüy kadar hafiftir.
Sonra yer değişir ikisi, zaman gerçeklerden yana kullanır hakkını. Ağu gibi sarsada bedeni, gerçeklerin hafifliği çöker ruhlara. Tıpkı şekerin ve sirkenin görülmeyen yüzleri gibi.
Bazı şeylerin adı zaman ile konulur.
-Değer verilmeyen ressamlar
-Değersizleştirilen yazarlar
-Öldürülen bilimadamlarını diriltip ölümsüzleştiren zaman değil mi?
Gönül ister ki; “iyi’ “kötü” arı bakış açılarıyla kinden, kavgadan, tüm anlaşmazlıklardan soyutlanarak değerlendirmek mümkün olsa. Adalet vaktinde gelse, takdir vaktinde edilse. Neyse ki adil olan zaman var elimizde.