Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Başkasını mutlu etmek bir mutluluk kaynağıdır. Tek yol olmasa da bence bu da bir seçenek :)
Birilerini mutlu etmek, Allah'ın rızası ve hoşnutluğunu kazanmak için yapılır. Rabb imizin hoşnut olacağı bir şeyi yapmak da harika bir mutluluktur. Ve bu mutluluk vesilesiyle Rabbi ile olan hasbihali artan insanın yalnızlığı azalır. Benim kafa yapım da böyle işte:)

Bazen biri seni kendine yakın görür. Ve seninle konuşmak ister. Seninle dertleşmek ister. Ne olur onu geldiğine pişman etme. Çünkü o, geldiği zaman o kadar kırgın bir haldedir ki parçalarını zar zor bir arada tutuyordur. Lütfen o parçaları binbir yere savurma. Anlattığı belki de o kadar da ağır bir şey değildir. Belki de o gereksiz üzülüyordur. Ama o, o anda tahmin edemeyeceğin kadar derinden üzülüyor. O yüzden ona direkt '' Ya insan buna üzülür mü? Çok abartıyorsun, saçmalama..'' gibi cümleler sarf etme. Eğer abartıyorsa bile direk böyle söylemek yerine ona abarttığı şeyleri göstermeyi dene. Ona işin aslını göster. Ona göremediklerini göster. Bu kadar üzülmemesi gerektiğini düşünüyorsan ona öyle bir açıklama yap ki mantığıyla, yüreğiyle temellendirebilsin.
Bazen bazı insanların bazı şeyleri abarttığını düşünebilirsin tabi ki. Ama dikkat et. Kimi zaman karşımızdakinin yersiz kırılgan olduğunu düşünebiliriz. Ama aslında sırf onun hissettiklerini hissedemiyoruz diye abartıyorsun diyebiliyoruz. Neden abartı olduğunu iyi tespit et, o fazla kırılgan olduğu için mi yoksa Sen empati kuramadığın için mi...

Herkesin, hayatında en az bir dönem uğradığı bir durak.. Fena bir yer sayılmaz, geçici olduğu bilindiği takdirde :))

Ha bu arada özde kimse yalnız değildir. Yukarıdaki cümlelerimi 'yalnız' kelimesinin madden söylenmiş olduğunu kabul ederek kurdum :)

En büyük şansım, şükür sebebimm...

Bu gidişat hiç de hayra alamet gibi durmuyor. Yine de bekleyelim bakalım, Allah büyüktür...

''Dokunulmasa da,
Görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına…
Nedensiz!
Sen…
Aklım ve kalbim arasında kalan,
En güzel çaresizliğimsin!
Gerçi ...
Aklıma bile gelmiyorsun artık,
O kadar kalbimdesin ki!
Gözlerinin…
Gözlerinin yeşilinden koy ömrüme…
Kırk yılın hatırına,
Sen kalayım…
Sevmek…
Ne uzun kelime!
Simdi açsam pencereyi beklesem,
Sen gelsen.
Olmaz ya hani geliversen.
Hiçbir şey sormasam,
Hiçbir şey söylemesen.
Sussam...
Sussan...
Sussak...

CEMAL SÜREYA

''Ufacık bir değişiklik yaptım, affola... :)

Çok mutlu oldum,
Saygılar ve Sevgiler Aslı Hanım :)))

...
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret .
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın .
Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın,
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
...

Can yücel...

Ey dünyaperest nefsim!
Acaba sırf dünya için mi yaratılmışsın ki,
bütün vaktini ona sarf ediyorsun?