Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Göğe Bakma Durağı


İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat.


Turgut Uyar

Gül Bestesi

Gül mevsimi geldi mi her şey bize yâr olur
Gönüller gül kokarken geceler nehâr olur

Bad-ı saba getirir diyâr-ı gülden koku
Figan eden bülbüle şifayâb rüzgâr olur

Gözyaşıyla yoğrulur şebnemler yanağında
Dönüşür yağmurlara damlalar cuybâr olur

Yağmur damlalarıyla yıkanırken gülistan
Dile gelir goncalar çiçekler gülnâr olur

Gül derip gül yüzünden armağanlar taşısam
Çoraklaşan şu dünya yemyeşil diyâr olur

Gül renginle boyanır kuşanır özlemini
Kalbim aşkınla yanıp tutuşarak var olur

Ey bülbülün sevdası sultanı gülistanın
Sensiz bütün mevsimler bize sonbahar olur

Rıfkı Kaymaz

Taşıma toprağıma toz konduranın
Alnını karışlarım.
Şairim şair olmasına,
Canım kurban şiirin gerçeğine, hasına.
İçerisine insan kokusu sinmiş mısralara vurgunum,
Bıçak gibi kemiğe dayansın yeter,
Eğri büğrü, kör topal kabulüm.
Şairim,
Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası,
Ayak seslerinden tanırım.
Ne zaman bir köy türküsü duysam,
Şairliğimden utanırım.

Bedri Rahmi Eyuboğlu

Öyle zannediyorum ki insanda mizaç, huy, karakter konularındaki genellemelerden tek doğru olan, genellemelerin yanlış olduğudur. Dünyada bölgesel, iklimsel ve milletsel farklılıklar elbette vardır. Sıcak ülke insanlarında insani ilişkilerin daha yakın olduğu ama aynı zamanda tartışmaya ve kavgaya meyilli oldukları, diğer yandan soğuk ülke insanlarının birbirlerine daha mesafeli ve resmi oluşu ve olaylara daha soğukkanlı yaklaşımı, ılıman ülkelerde romantizmin yüksek oluşu vs. gibi...

Ama bütün dialoglarda dikkat edilmesi gereken önemli şeylerden biri de üslup meselesidir. Konuya hangi kapı aralığından bakılırsa bakılsın (ki herkes başka bir kapıdan bakabilir, başka bir pencereden seyredebilir) yaklaşımını da düzgün üslubuyla yaptığında sorun teşkil etmeyecektir.

Arkadaşımızın kadınlar ve Türk kadınları hakkındaki aşağılar mahiyette görüşlerine katılmak mümkün olmadığı gibi rahatsız edici görüş ve tanımlamaları konusunda da bir yanılgıya düştüğünü, kendisi için talihsiz bir paylaşım olduğunu, belki dönemsel yaşadıkları ile ilgili anlık zaafiyet içinde olduğunu düşünüyorum. Görüşlerinde dikkat edilmesi gereken ve doğru sayabileceğimiz şeyler de yok değildir. Ama daha doğru bir üslupla ve genellemelerden kaçınarak yapsaydı şu anda onu alkışlar olurduk belkide. Kendisinin de konu ile ilgili bir düzeltme yapacağını ümit ediyorum.

Kalın sağlıcakla...