Kültür Sanat Edebiyat Şiir

?yoksulları değil, zenginleri doyuramadığımız için 'fakirlik' var..

dehr’in baş döndürücü labirentlerinde mutasyona mı uğradı hem şuurlarmız, hem hayata bakışımız..
kendi kendimize yaptığımız heer kumdan kalenin ,
bir dalga darbesiyle tarumar olduğunu izledikten maâde yeni kaleler yapmak elzem midir, bilmiyorum..
anlam yüklememeyi maharetten saymak gerek belki.. Pp
aslında bana bir eski günlerim lazım, bir de şimdiki aklım.. :)

devletler de insanlar gibi doğar, yaşar ve ölerek tarih kitaplarındaki yerlerini alırlar.
bâki olan, toplumlardır

beni sevdiğin günleri özledim ..
sen olmayınca eksik gülüyorum ve eksik hayatın anlamı..
aslında benim için yaratıldın ama bilmiyorsun ..
özlendikçe daha da güzelleşiyorsun ruhumun derinliklerinde..

birini özlediğinde üzülmek yerine,
özleyebilecek birine sahip olduğu için,
kendisini şanslı hissetmesi gerektiğini fark edebilmeli insan.

tüm renklerin en doğal tonusun sen, en çok da yemyeşil..
içinde güzelliklerin, mutlulukların ve ‘’asabiyetin’’ bulunduğu pastoral bir hikayesin..
gelgelelim seninle anlaşmak zordur da lakin anlaşılır kısmetse :)

Ameller, niyete göredir azizîm..
Yaptığımız her amel (eylem) niyetimizin sonucudur.
Öncelikle niyetler halis olmalı kii ameller de halis olabilsin :)

üüfff bu gülün ne çok dikeni var..
ya da
dikenli bu çubuk ( dal) üzerinde ne hoş bir gül..

hep söyle sen..
vur kelâmların kalbine kalbine.. kısa ya da uzun :)
ve hep yaz..
gönlümüzün aktığı kaleminde mürekkep kurumasın hiç..
sebeb-i tebessümümsün :)

hatırlıyorum da sevgini göstermezsen, sevgimi göremezsin derdin..
sen to silencio bebe.. ben lady d’abranville çalsın derdim.
hatırlıyorum da ‘’ an-ları yaşıyorduk ‘’ o zamanlar.
o ışık neden söndü?
bizi 'biz' yapan ben- ler yok mu oldu..
ya da daha çok 'ben' mi ekledik kendimize.
bencilleştik ve her birimiz kendi dünyamızda ‘tek’ haline mi geldik..