sesler,yüzler,sokaklar sizce ne demek, sesler,yüzler,sokaklar size neyi çağrıştırıyor?
sesler,yüzler,sokaklar terimi Ses Sizlik tarafından tarihinde eklendi
sesler,yüzler,sokaklar terimi Ses Sizlik tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
"Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de
Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz
Bir umut kırıntısı gozlerımde
Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz
(.....)
Ölüm buysa, tanrım buysa yaşamak
Sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı
Ya bir yere çıksın artık bu sokak
Ya da öldür içimdeki tanrıyı!.."
7
* Bir Çıkmaz Sokakta
/ Ümit Yaşar Oğuzcan
"Şifadır dedin zehir tattırdın
Gençliğin okunu boşa attırdın
Körlerin yurdunda ayna sattırdın
Çıkmaz sokaklara daldırdın felek!”
* Felek, Neyzen Tevfik
"unutuldu sanılan eski bir aşk
her nasılsa hatırlatır kendini
bir koku, bir kitap
yahut sokakta
bir sesin çınlamasıyla apansız..."
* Gidersen Yıkılır Bu Kent
/ Ahmet Telli
"gölge gibi geçecek
ışık gibi düşecek
ses gibi çınlayacağım
oluşların, olmaların üstünde
yeryüzü gibi..."
* Ol / An, Oruç Aruoba
"İnsanın kendi yaşamında kaybolmasının canlı örneği gibiydim. Bütün sokaklar tanıdık, sokaktaki her kaldırımın bir anlami var belki. Attığım her adım anılardan geçiyor ama ben çıkmaz bir sokakta tıkılıp kalmışım."
* İki Zaman Arasında, Fatma Demirel
"Ve bilir misin, hiçbir sokak gözlerin kadar çıkmaz değil bu ülkede..."
* Yaralı, Kahraman Tazeoğlu
"Sessizlik şahittir fakat konuşmaz."
* Belki Başka Zaman
/ İbrahim Tenekeci
"Bu küçük yan sokaklar büyük kentin çukurluklarında yer bulup saklanmak zorundadır. Çünkü içlerinde yüzlerce maske takmış kibar insanlar barındıran tertemiz camlı aydınlık evlerin neleri gizlediğini küstahça ve cüretle söyler onlar..."
* Ay Işığı Sokağı, Stefan Zweig
Gece dilsizliğinde sesler büyütüyoruz
Uykular dağılıyor kuşkular dehlizinde
Kendi elimizle boğup kendi sesimizi
Başımız eğik geçiyoruz kapılardan
Bir büyük suç oluyor suçsuzluk içimizde
* Küçük Acılar, Şükrü Erbaş
Beden hayata karşı direnirken,
ruhun pes etmesi nasıl da yüz kızartıcıdır!
* Kendime Düşünceler, Marcus Aurelius
ne zaman girsem o sokağa
-seni son gördüğüm-
ürperirim soğuk yalnızlığında
terk edilmişliğimin... * Alıntı
Küresel sermaye denen yaratık, YÜZSÜZDÜR. İnsanların kendilerini özgürmüş gibi hissetmeleri için her şeyi yapar; senin kendisine meydan okuyan icadını bile gerekirse sahiplenir. Utanmazdır. Hiç rezil olmaz. Adına da 'profesyonellik' der.
* Toprak, Buket Uzuner
her sevinç
bir acıyı taşır yedeğinde
onları sanki ince bir duvar ayırır
"sen ikisini de tattın"
der içimdeki o ses
ve "hayat böyle" diye bağırır...
* Burada Gömülüdür, Ahmet Erhan
Sokaklar, çağlaya çağlaya akıp giden bir nehir gibi şehrin meydanlarına ulaştıkça bin aşk fışkıracak hayattan ve şiirden...
* Mehmet H. Özkaya
Sokağa mı çıkıyorsun, dikkat et
Emanet ol Tanrıya,
Sokak demek
Eksilmek yarı yarıya...
* Sokaktan Gelmek, Behçet Necatigil
Islak şehir sokaklarını en çok sana benzediği için severim. Böyle zamanlarda her birinin kör ve dilsiz olduğunu düşündüğüm sokaklar, bir anda hüzne açılır.
Açılan her sokak bir taşın altında yahut bir mazgalın kenarında bir duvarın dibinde "keder"i de emzirir. İşte bu yüzdendir ki hüzün sokaklarında fazla gezinmek kedere sobelenmek demektir.
* Metropol Bedevisi, Ayşegül Genç
yıllar...
ki içinde binlerce düş ölüsü
koparıp götürdü kimlerden neleri
sesler, yüzler, yerleri...
bir yara gibi sızlayan dokunuşlar
her biri bir ömre değen
yıllar sızıyor aralık kapıdan...
* Yolculuk, Şükrü Erbaş
Ne bir ay ışığı var sokaklarda,
Ve ne de artık o çınar gölgesi,
Yalnızım derdimle dar sokaklarda,
Ne bir sıcak gülüş, ne bir dost sesi,
Ne bir ay ışığı var sokaklarda.
* Sokaklar, Mehmet Özden Biçer
Ne zaman yürüsem kendime, dalgın,
gözlerimin içinden dalıp gidiyor uzaklara sokak.
Ansızın kar kokusu,
ansızın yüzünde ya dönmezse korkusu.
Sokaklar, sokaklar...
Kırık hayallere çarpıp dönen bir çığlık olsam da,
sokaklar sevdim,
sokaklar terk ettim sonu karanlıkta kaybolan
acının dilinden hüzne çevrilmemiş
bir romandı henüz zaman.
Ölü kuşları okşayan iyi kalpli rüzgâr,
ruhumu önüne kat,
hayatımı
-yolunu kaybetmiş kör bir sokak kadar yoksun hayatımı-
yalnız ve yaşlı bir keşişin gözleriyle seyrettiğim hayatı.
İşte bırakıp gidiyorum.
Bırakılmış bir keder dolaşıp dursun
odalardan odalara artık.
Artık buğulu gözleriyle
yüzü henüz kurumamış suluboya bir resim
olmayan birine bakar gibi uzaklara bakar sokak.
Oya Uysal
sözleri murathan mungan a ait olan bu şarkı yıllar önce yeni türkü tarafından söylenmişti. şimdilerdeyse zuhal olcay ın 'başucu şarkıları' arasında...
daha 20 li yaşlarıma ermemiştim bu şarkıyı dinlerken. şarkılarla hüzünlenme yaşım değilken bile acı veriyordu dinlemek...şimdi ise tam hakediyoruz hüznün diplerinde dolaşmayı...
taş baskısı bir plakta
yorgun bir ses cızırdar
küflü sayfalarında bir albümün
gülümser o soluk fotoğraflar...
kıvrılırken bir kentin alanına
tutunur geçmiş yıllarına
tutunur anılarına
ince uzun duvarlar
kaç hayat yaşadınız söyleyin
sesler yüzler sokaklar...
yankısı kalmadı seslerin odalarımızda
sahipleri çoktan öldü fotoğrafların
adımlarımızdan yoruldu yollar
kaç hayat yaşadınız söyleyin
sesler yüzler sokaklar...
şarkısını yitirmiş sesler
gençliğini yitirmiş yüzler
evlerini yitirmiş sokaklar
kaç hayat yaşayacaklar daha
daha kaç hayat yaşayacaklar
unutulur mu yoksa bir gün
sesler yüzler sokaklar...
bunca yaşamışlıktan sonra?
hiç unutulmayacaklar...