Ruh Hâlim? sizce ne demek, Ruh Hâlim? size neyi çağrıştırıyor?
Ruh Hâlim? terimi Hamuş İnziva tarafından tarihinde eklendi
Ruh Hâlim? terimi Hamuş İnziva tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bakışların her yön değiştiğinde yüreğimde depremler olur
inadına yanan sobaya elini uzatan bir çocuk gibi ruhum!
Madem uçmaya meylin var,
her söz her göz pranga değil mi sana?
İnsanın hüznü; belki de söyleyemediklerinin toplamıdır.
Kimsenin iplemediği sokunduruk kelimelere sürekli yorum atan Şinasi abi gibiyim.
karmakarışık. biraz da hissiz.
yorgun ruhumun da sahibi Sensin
genç coşkun soluklarımın da
hevesim de Sana
Adımlarım da
bu yolculuğun Hedefi Sensin
Ben Seninim
ruhum Sensin
Tenim Senin
Kalbim Sana ait
Sen ruhumun ezberisin...
kelimelerden uzak, cihana sığmaz...
Aslında olmak istenilen yerde olamayınca veya yapılmak istenileni yapamayınca ortaya çıkan ahvaldir , herkes kötüyken kurar cümleyi herkesin ruhu olduğu kötü olduğunda anlaşılır , fakat beşeri dürtülerle kötü olamayacak kadar derindir ruh aşkı deryada ilahı isterken sen bir çapulcuya çaput bağladın diye üzemezsin onu
İçimde ölen binlerce sevinç tohumlarının suni sancılarından yeni benler yaratıp,
Mezarlıklarında büyüyorum.
Tüm topladıklarım yar bildiğim yabancı tarafından dağıtılıyor.
Ve gömüyorum hepsini usulca.
İyi degilim deyip ağlamak istediğim bir omzu bulamamak mı daha çok acıtıyor içimi
Acım mı
Kestiremiyorum...
bulduğunda kaybetmeyi, kaybettiğinde bulmayı mı seviyorsun Gönül?
Aşkı mı, aşkın verdiği acıyı mı seviyorsun Gönül?
Ruhum bunaldı senin bu gelgitlerinden!
Bir uzay gemisinde, uzaklarda bir yerdeyim. Seninle bir dünyada yaşamaktansa şehrimi, ailemi ve sana çıkan her şeyi reddetmekteyim.
Karşımda Koca bir umman dururken, o ummanın karşısındaki bir evin fanusunda hapsolmuşum gibi...
Yalnızlık işte öyle birşey,
Kendi kendimle konuşuyorum artık,
İçimdeki ses dediki,
Çay dostla içilir,
Çay koyda içelim dedi;
Diğeri cevapladı,
Bu zamanda Vefa yok, Dostluklar yalan unutuluyor,
Kahve yapayımda hatır bilinsin dedim.
Anlayacağın ben dertli,
O bendende dertli,
Dertliyim dertli.
Bazen Karadeniz'in hırçın dalgalarını, bazen durgun suyu, bazen bir kurdun ulumasını, bazen bir güvercinin kanadını, bazen içini kemiren bir kurdu, ama her daim dimdik ayağa kalkan o çılgın gücü...
Emirül Müminimiz doğru demiş.
kimsenin unutulamaması yada bir şeyin acı vermesi değil aslında,
söylemek istediğim; anısı bile olmasa bazı anların bazı insanların...
nicedir kavrayamam haller içinde halim
demiri bir hecenin sıcağında eriyor iken gördüm
bir somunu bölünce silkinen gökyüzünü
su içtiğim tas bana merhaba dedi duydum
duydum yağmurların gövdemden yağdığını
ne var ki tükendi sevilecekler...
Ay'ı Gökyüzünü Yıldızları göremez olduk
unuttuk toprak kokusunu
taşranın tezek kokusu sanayi dumanlarının esiri artık
ve deniz mavi değil eskisi gibi
Gölleri Güneş yutmuş
suların kıvrımlarını toprak çekmiş içine
ormanların soluğu tükenmiş
yorgun kanatları kelebeklerin
baharın rengi solmuş
sonbahar susuz
kış üşütmüyor eskisi gibi
çiçekler dala küsmüş koparan ellere aşık
tınısı bozuk aşka bestelenen türkülerin
şiirler ölçüsüz ruhsuz ezber samimiyetsizlikte
ve ben
nefes alıyorum sadece
tüketerek...
Kaşın, kirpiğin herkesin malumu...
Saçların, batıp çıkan balıklar...
Benimkisi yılların yorgunluğu
Benimkisi bataklıklar…
Katı, sıvı, gaz...
Maddenin üç hâli var...
Benimse hâlet-i ruhiyem, Nâr !
Tek rengine, tek sözüne umudu sığdıramam,
Çünkü hayat düz bir çizgi değil, üzülüyor da insan,
Kırıklarını aldırdım kalbimin,
İyileşiyoRuhum...
Güneşin sarısında, denizin mavisinde
Yaprağın yeşilinde, karın beyazında umut,
Kokusu dağlar ardında olsa da
Rengarenk ruhum...
Yabana atma içindeki umudu,
Gün gelir yine o diriltir ruhunu
Güneşe, yıldıza, aya uzanır da
Yüreğine varamayan bir haleti ruhiyedeyim...
Tam ümidi kesecekken, yeni tohumlar filizleniyor toprağımda. Ben de kendimin ellerinden tutup, tekrar kalkıyorum ayağa...
Bilmem ki, nicedir halim?
Nasıl bir yalnızlık ki gözlerindeki karanlık
Güneşi içine hapsetmiş sanki bir tuzak
bir yaprak gibi muhtacım dalında tutunmaya
özlerken seni bir adım bile sanki uzak...
Hani derler ya icimde kelebekler ucusuyor iste oyle birsey
bütün inatçı zor lekeleri bulaşık makinesi parlatıcı ile silinmiş halı gibi, üsten bakınca pırıl pırıl, altı çürümeye çeyrek kalmış......
Ruhum halim dünden kalan umudu taşımakta
Her geçen gün artmakta
Atlas bile bilmez bu yükü
kabullenmiş...
çekmeyip napacan mecbur.....
kaplumbağa hala ölmedi hala asfaltta......
ağustos sıcağında asfalta yapışmış kaplumbağa gibi ne ileri ne geri....