Nedim Saatcioğlu Şiirleri - Şair Nedim S ...

Su ne kadar önemlidir ki aktığı sürece…ışık ne kadar önemlidir ki yandığı sürece…insan ne kadar önemlidir ki yanındayken… … …

En çok kaybettiği değerler için ağlarmış insan…kıymet bilmek, yanındayken yokluğunu hissetmek, avuçlarının sıcaklığında terlerken ellerin, bir kutup ayazında üşüdüğünü düşünmek veya beraberken oturup bir ayrılıp mektubu yazmak…hangi ilişkide hangisini düşündük ve ne kadar kıymet bildik sahip olduğumuz değerleri yitirmemek adına…

Neleri göze almalı, nelerden caymalı, ne kadar cesaretli olmalı ve ne kadar hiçe saymalı gururu “özlem” duymamak adına…

Aşk bazen yağmurda susuz kalmaktır
Aşk bazen kafeste nefes almaktır
Aşk bazen yürürken düşe dalmaktır
Sabırla Mevla’yı yaşamaktır aşk

Boşlukta nur için dönen dengede

Gittin hiç ağlamadım ardından
Tek bir damla gözyaşıma şahit olmadı
ne gece ne de gündüz
Yüreğimin ırmakları hep içine aktı

Her yakamoz yalnızlığında yıldızlar bana bakardı

Hiç kimse beni senin sevdiğin kadar sevmedi
Senin gibi koklamadı dalgalı saçlarımı
Gözlerimde bir dünya kurmadı kendine dair
Hiç kimse benden uzakta bana ağlamadı

Bir sensin geceler boyunca hayalimi kuran

Sen zindan dünyamın pembe belası
Yalınım yarınım yangınım benim
Sen gönül sahnemin en son galası
Karanfil yüreklim kadınım benim

Söndü ruhumdaki hasret alevi

Yalnızlığın yasını tutuyorum her gece
Sıvası dökülmüş duvarlara gömdüm hayallerimi
En hüzünlü manzaraların resimleri elimde
ve bir şarkı dilimde seni anlatan

Geceye dair ne varsa

Her şey bir kirpik darbesi kadar kısa ve her şey bir ömür boyu unutulmayacak kadar uzun. yaşanmış yanlarıyla bırakıp bu şehri,hayallerimin kapısını ardına kadar açarak giderim her seferinde.hüzün kokar adımlarım… yüreğim ağlar… hoşça kal derken, göz bebeklerime düşer kanayan yüreğimin gölgesi. karanlık bir çığlık atar yaralarım …ayrılık bu kadar mı dokunur insana diye düşünürüm…gidişin bu kadar mı hüzün saçar gözlerimden yanağıma…ve ayrılırım koşar adım.bu şehirden bana kalan tek şey bir ayrılık suretidir her seferinde ve her seferinde iki damla gözyaşı bırakırım ardımda biri senin için…diğeri uyandığım rüya için…

Her adımda uzaklaşırken yüreğinden… her adımda yaklaşırım sensizliğe ve sensizlik en çok ayaz gecelerde düşer gözlerime…uyumak isterim, düşlerimde seni görmek için. kabuslarım hep aynı durakta bekler beni yüreğimi yağmalamak adına.ben sarı başak tarlaları görmek isterken ellerimde,kader sensizlik tohumları eker yüreğimin kıraç toprağına ve ben her sabah tomurcukları yolarım parmaklarımı kanatırcasına… her tomurcuk bir nasırdır avuçlarıma…

Yorulur gözlerim yol gözlemekten.ağlamak tek sığınak olsun diye yüreğime, katlanırım göz yaşlarıma.sensizliği tüketmek adına sıktığım her kurşun,buz gibi duvarlardan geri döner alnımın ortasına ve ben bir yol çizemem kaderimin rotasına…bütün sahillerim bombalanır,bütün hücrelerim yağmalanır,en tutsak anlarımda aradığım en yasak anları paylaştığım sen…yok olursun birden, kirpiklerimin gölgesinden…yağmurun yumuşak teni dokunur iliklerime…yüreğimi avucuma alıp seni katarım bütün iyi dileklerime…

eğer gidersen…
tükenir kelimeler… kurur mürekkepler… titreyen bakışlarıma kan izi yuvalanır… kirpiğimin gölgesinden binlerce damla yuvarlanır… ve her hüzün gözlerimde bir bakış için harlanır…

eğer gidersen…
dudak payı misafirlikler yaşar yüreğim… hüzün baz bir gölge düşer ardıma… bürünür yüreğim yokluğunun gardına… hem de nefes aldığım her anımda adın hep büyük harflerle yazılıyken gönül duvarıma…

Hayatı tozpembe bir görebilsem
Karanlık geceler teselli bulur
Acı çekmek için henüz çok erken
Gün neler gösterir belli mi olur

Ağlamak dertlere çözüm getirmez

Ömür seferinde deprem yaşadım
Canımdan bir parça enkazda kaldı
Evet tebessümü paylaştım ama
Tozpembe düşlerim hep azda kaldı

Elimin saçıma öcü bitmedi