çay deminde
deva her derde
bekletme sevdalım
neredeysen gel de
kelam edelim
mutluluk iki kelimede
vedalaşmadan gitti
doğduğunda da
haber vermemişti
başına buyruk
ve özgürce
gidiyorum demekle gidilse
ve gitti denilebilse
bitti demekle bitebilse
kimse geriye dönmese
gitti ve bitti denilse
bir hikaye sona erse
eteklerdeki taşlar döküldü
bilinçaltları boşaltıldı
etrafa nefret saçıldı
kinler kusuldu günlerdir
seromonide
birincilik sevgisizliğindi
(ŞİDDET)
şiddet egoda
hekimlere “bağlayın kaçmasınlar”
“bayrağın ucundan tut desen kaç para diye sorarlar” diyen
anayasası yüzde doksan beş oy alan
yoksullukta
hastalıkta
ve üzünçte
mutluluk yaşanmazmış diyorlar
oysa mutluluğun
yeri
kırılması en zor organ
kalbim kırıldı
ta orta yerinden
bilir misin
beterdir kemik kırığından
kas kırılır
bir düşünün
önceden arayıp
haber vermeden
çat kapı zili çalıp
ben geldim
çayın var mı diyebileceğiniz
umudun adı begonya
ve sardunyalar açtı
petunyalar coştu
menekşeler de
rengarenk ve hoştu
ama
bir de
yüreklere yağsa yağmur
temizleyip
arındırsa pisliklerden
kepazeliklerden
rezaletten
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!