nerden bilirdim
yüreğine giden sokağın
çıkmaz olduğunu
yine de
umutsuzluk yoktur kitabımda
tünel kazar
gittiğinde
kalacak yeri mi yok
yoksa
gitmek mi istemiyor
rahat mı ettiremiyorlar
diye düşünüyorum
asırlardır
dipte köşede
özenle sakladığımız
gözümüz gibi baktığımız
günün birinde kime ve ne zaman
lazım olacağını bilemediğimiz
örselenmiş duygularım
dip yaptı şimdilerde
sıfır noktasında neredeyse
ne zaman ki
kula kulluk sona erer
insanın insana tahakkümü
içimden gelmiyor
her seferinde hüznü yazmak
taşınamayacak kadar ağırını
yaşamaksa zulmün öbür adı
neylersin
ülkenin her tarafında
yirmi beş kez doğdun
yolun yüzde yirmi beşi
hücrelerimin yalnızlıklarımda
hep iliklerimde hissettim seni
hep yanımdasın
sanki hiç tanışmamış
gözlerimizin içine bakmamış
uykusuz kalmamış geceler boyu
kaygılanmamış
özlememiş yıllarca
yol beklememiş
soluğu kesilse
yüreği dursa
beyin ölümü gerçekleşse de sevdanın
varlığı yeter
yaşattıklarıyla
kattıklarıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!