Necdet Uçan Şiirleri - Şair Necdet Uçan

asırlardır
dipte köşede
özenle sakladığımız
gözümüz gibi baktığımız
günün birinde kime ve ne zaman
lazım olacağını bilemediğimiz

gittiğinde
kalacak yeri mi yok
yoksa
gitmek mi istemiyor
rahat mı ettiremiyorlar
diye düşünüyorum

örselenmiş duygularım
dip yaptı şimdilerde
sıfır noktasında neredeyse
ne zaman ki
kula kulluk sona erer
insanın insana tahakkümü

karşılıklı içmeyeli
iki çay daha demeyeli
muhabbetiyle
yüreğimizi ısıtmayalı
yıllar oldu

itiraz ediyorum
çağlar öncesi
ilkel yaşam tarzına özenene
değişime direnene
kendisine reva görüleni kabullenene
itiraz etmeyene

puştluk
hainlik
döneklik genetik değil
hayatın içinde
hepsi bencillikte
çıkarcılıkta

Nisan’ın behrinde
kar çiçekleri eşliğinde
Kuşakkaya’nın tepesinde
karlar eridiğinde
Harşit gürlediğinde
duramazsın önünde

elde yol haritası
hedefe kilitlenerek
yolcu yolunda gerek
yol için bir dost, bir arkadaş gerek
yolculuğun bam telidir
omurgasıdır, bel kemiğidir

yüzyılların ezikliğini
boynu büküklüğünü
eskitilen bir ömür gideremez
ne fayda
eller kenetlenip
birlikte yürümedikten sonra

içim yansa
isyanda olsa
yine de susarım
adın geçince
soluğum hızlanır
belli etmem dışarıya