Necdet Uçan Şiirleri - Şair Necdet Uçan

birbirini anlamamak
duymamak
empati yoksunluğu
paylaşmamak
asgaride uzlaşamamaktır
keşkeler

hüzün topladın mı hiç
mutluluk bahçesinden
gördün mü
buğdayda
başağını sevdanın
ağaçta

kiralık beyaz gelinliğinle çıtı pıtı
yaşının yirmi ikisiydi
yaşamı taksitlendirip
ödünç aldığında mutluluğu

bense bin beş yüz kilometreden

gönlün
su almaya başlamış
rüzgar yetmiyor
yelkenleri doldurmaya
görmüyor
duymuyorsun sevgili

behey
Allahın sevgili kulu
gelmişsin kaç yaşına
bakmazsın beline bacağına
takmışsın kafana
dağ taş

yüreğimi
sevgimi
sadakatimi
güvenimi heybeme koyup
çıkmak için yola
birlikte kol kola

nasıl da törpüler insanı
canını yaka yaka
adeta
tedrisatta falaka
sarayda da yaşasan
evin sanki baraka

sırtında dipçik
iğne iplik
işte budur hiçlik
ancak
eğilmez
başı düşmez

kaşı, gözü karam
zeytin karası
saçı kömür karası
az çeker daran
mis gibi çocuk kokan
yüzünden masumluk akan

sigara içtim bugün
kalem gibi tutarak
külünü havaya savurarak
nereye gittiğine bakmadan
dudaklarım yandı yıllar sonra
ağızlığım yoktu