Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ey gül unutma sensin, çiçeklerden seçilmiş,
Kokundan renklerinden aşk kaftanı biçilmiş.
İlahi aşka düşüp, her şeyden vazgeçilmiş.
Güzelliğini inkâr, ne mümkün Ey güzel Gül.

Diken kusur değildir, senin güzelliğine,

Sordum düşünceme,
Sordum düşüme,
Nedir bu hayat,
Nedir bu halin.

Gönül bir deniz,

Şu fani dünyaya aldanma Ey Dost,
Burada hiç kimse kalıcı değil.

Zevk-u sefasına meyledip dalma,
Her şeyi sahtedir, hakiki değil.

Aşkındır, serimi sevdalara salan Ey yar.
Aşkın acı merhemini cevr-ü cefa ile kar.
Yaşanamaz aşksız, dünya aşıklarına dar.
Ey maşuk-i mutlak, beni rahmetinle sar.

Bitsin bu hasret, dün-ü günüm oldu zar.

Hain kardeş değil, kışkırtan zalim.
Kırdırır kardeşi, kardeşe hain.
Açmazsan gözünü ne olur halin,
Yoluna pusuyu kurar da kurar.

Zalimin iktidar hırsı durdukça,

Kafamıyım, Taçmıyım?
Zenginmi, muhtaçmıyım?
Halık’a mir-atmıyım?
Ben neyim?

Ağızmıyım, dilmiyim,

Gözlerim daldı yine sonsuza,
Gönlümde, fırtına kopacak gibi.

Saçlarım dağıldı, esen rüzgârdan,
Bahtıma kara kış, çökecek gibi.

Açalım dört kitabı, bakalım satırlara,
Allah’a iman vardır, sahib-i akıllara.
Sonra istenir ahlak, yakışan insanlara,
Arkasından adalet, Hakka inananlara.

Haber verir bilcümle, hilkatin sırlarından,

Yanlış yolda,
Doğru adres bulunmaz.

Hatalı düşünceden,
Haklı sonuç alınmaz.

Evet derdi yaratan,
Ve veren!
Bin derde değil,
Tüm dertlere devadır.

Dertlilere deva,