Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

İnsan bir mikrobun karşısında aciz,
bir nefeslik havaya muhtaç, ölüme mahkum iken;

hala kendisini ölümsüz,
bütün zorlukları yenebilecek kadar güçlü,
dünya ve içindekilere de sahip zannetmenin cehaletinden kurtulamıyor.

Karanlık koyulaştı, sabah artık yakındır.
Yatan bahtını sende, gayret ette uyandır.
Ciğer suz bu acı hal, yarınlara destandır.
Sabret ey Filistinlim, sabret zafer senindir.

Zulüm kalmaz kimseye, tarihe bakmazmısın?

İçinde var iken ebed duygusu,
Olamaz mü-minin, ölüm korkusu,
Allah’a imandır, yolun doğrusu,
Mü-mince yaşamak yaraşır sana.

Hafıza kaydeder, her amelini,

ÇOK ÖZLEMEKTE

Güneş doğuyor artık, saklansın yarasalar,
Hak ve adalet galip, bak zalimler yastalar.
Gözleri yolda bekler, tüm garipler hastalar,

Tekke-i taptukta olmadan Yunus,
Bu dünya daralır, sanki bir fanus,
İster mesnevi ol, istersen kamus,
Emanet ilimle, tafralar atma.

Mal, makam fanidir, aldatır canı.

Ecel gelip çatmadan,
Neden hazır olmazsın?
Ğillu, ğişu, aradan,
Tutup ta kaldırmazsı?

Ne sandın sen kendini?

İnsan rahim ile kabir arası,
Ömür denilen bir yolda,
Emekleyip dururken,
Varacağı tek menzil var,
O’da kendisi.

Ölüm korku vermez, onu bilene,
Kabirler dar gelmez, gönül erine,
Kapılma hayatın, azgın seline,
Ölümden kurtulmak, elinde değil.

Doğum varsa ölüm, elbet olacak,

Şikayetim var Rabbim, senden gafil bakıştan.
Seni sorup dururum, ilmik ilmik nakıştan.
Ne yazdan haberim var, ne borandan ne kıştan.
Mecnu-i hudayım ben, kıskanır mecnun beni.

Terk ettim kil-u kali, dilim dönmez kelama.

Bir dostumun gelecek adına duyduğu endişeden dolayaı sormuş olduğu sualine yazmış olduğum cevaptır.
Siz dostlarımla paylaşmayı uygun gördüm.
Değerli vaktinizi bana ayırdığınızdan dolayı teşekkür ederim.


Selamunaleykum.