Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Hazırlıksız bir yalnızlığın ayak sesleri var içimde
Bu kaçıncı ümitsizliğim saat başı yenilenen
Anlamsız bir ürperti ki an be an sarsar bilincimi
İnmeler sarıyor bedenimi,kanım donuyor düşünceden...

Yüceltilmiş sevinçleri avuçlar dolusu sunardın bana

Boğulduğum sularda en dibinden kestim tırnaklarımı
Bu kan parmaklarımın ucundan ince damlalar halinde
Düşüyor mahzenlere.

Fırlattığım zarlarda
Mini minicik çokça delikler

Kış karartılarının tüneğinde
Siner bumerang
Şimdi
Dip sularımın içine sessizce dalan her şey
solgun yapraklardan farksızdır
Kocaman boşluklara teker teker düşüyorken

Bir duraktayım
Yalnızlıkların dolambaçlarından
Suskunluğumu almak için gel…

Gözlerimde
Özlemin kök salan kolları var

Görüş günüydü
Tel örgülerle birlikte
Erkenden uyandı sabaha
En ferah suları serpti yüzüne ilkin
En güzel giysilerini giyindi
Bekledi durdu

Sınırsız anlamlar var kırmızıda
Göğün altında iki şeyi deli ediyor
Şimdi ötelerdeki yüzüne sadık kalarak
Anlatıcısı olan o seslerden alıp hızını
Yokları var ediyor

üçüncü sınıf vagonda tek başınaydı şair
biliyordu ki kara kışın ayaza durmuş bu gecesi
upuzundu karnı açtı

acıma hissi kamçılanan
aşkın umarsız yüzü

Kutsanan aşkların
Yerli malı şiirlerini okudum günlerce
Devingen dizelerinde
Tanıdım sevginin öznelerini ve nesnelerini

İmgelerine öykündüm çoğu kez

Yoksan eğer
Gizlediğim kıvılcımlar kaybolur
Pembelerim solar,kırmızılarım tükenir
Zamansız çekilmiş sular gibi çöle döner bedenim…

Varsan eğer

Bir ucundan bir ucuna bizimdi her yer
Doğup büyüdüğümüz topraklarda
Vakar içinde ve masum yaşamak varken
Olmadı yenik düştüm umuda
Ardıma dönüp bakmaya
Son kez olsun doldura doldura ciğerlerimi