Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Oysa
Kaç kez söyledim durdum
Her söylediğimde bir sözcüğü eksiltmekten korkar olduğumu
Hiç konuşmasam öteki sözcüklerin küseceğini de

İçimdeki hangi ince suların sesinde yankılandığını

................................................... Victor Hugo ayakta yazıyormuş.... Basından.



Ve her defasında
Oyalı mendilleri bezeyen

*****************************************************Sunucu Zahide YETİŞ Hanımefendi'ye,


Gülüşünü getirip
Neonlarda yalazlandırdın saatlerce
Bir örgülü kumral saçta ana şefkatiyle

Beklenmedik bir suskuya dönüşüyor her şey
Yük oluyor işte o an yaşamak
Bilincim parçalanıyor

Uzun mu uzun bir fay kırılıyor yıllardır
Bir ürküntü

.................................................................................Kızım Fatma Burcuya


Şimdi hiç’liği
Şimdi girdabı düşünsem
Ne gelir ki elden

Cana büründüm
Söze büründüm
Gün geldi süründüm
Sürüldüm…

Tutsağı oldum yaşamın

Empati kur
Usunla değiştir kalbini
Ve öyle düşün istersen..
Us’unda algıla ya da

Erim sonlanır

Gecedeyim.
Başaklar yeni güne
Doğmak için yarıştalar

Ve ben sensiz kalmanın
Vurgunlarıyla

Yalancı bir geçmişi reddedip
Karanlık bir yöne saptı
Gergin teller üzerine tüneyen ikiyüzlülük

Tecavüz edilişin
Tersi’ni düz’üne

Kimi kez güneşin ilk ışıklarıyla
Kimi kez de gün batımlarıyla başlayan zamanlarda
Eksik uykularımızı bölüşerek
Sırrına yalnız hislerimizin erdiği
Yüreklerimizden birlikte damıttığımız sevimizin hatırına
Arsızca mutluluklarla yoğunlaşmış