Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

İki karartı
Karanlığın içinde
Meltemle yürüdüler
El eleydiler

Bölük pörçük ak mermerler

Hangi sabaha girsem
Taptaze bir yeni yaşam
İçinde çok şeyler barındıran
Güne düşen ilk ışık
Kaybolan bir ay
Yudumlanan birkaç bardak çay

Doruklarda kaybolmuşum yar
Kavuşmalara çakılan kibrit alevleri gibi fersizim
Sönmüş ocaklardaki küller
Suskun suskun nasıl savrulup kaybolursa
İşte ben de öyle kaybolmuşum
Ruhum duman duman örtülü

Elemin ve sevincin renkleri vardır, her mutluluk içinde
Gölgelerimiz keser adımlarımızı
Dingin ve dirençle geçerken zaman
Yarı yolda kalmak mümkün
Gözlerinizi kâbuslara daldırmayın.

Sağa bakan sola bakan
Kum üstü piramitleri
Boyları alçalan / enleri şişen
Enleri daralan / boyları yükselen

Sam yellerinde

Bu bir anlatı değil
Varlığında ışkın veren bütünsel kendiliğin
Ve sonsuzluğunda us’umun
Sahici hislerle çevrili sınırsızlığa yakarısıdır

Yasak bir evrende benden uzak

İyon günlüklerinden birinin
Çukur aynasından
Çalınmış bir grafittiydi

Kırlangıç fırtınaları
Kırdı kanatlarını

Özlemişsindir diye sana bu solgun dizeleri
Bilinç burkulmalarını emziren korlu topraklardan
Gönderiyorum.

Maya tutmaz gümüşi bir usançla
Parlayan dorukları ezgin ama kaskatı karlarla örtülü

Yollarını özledim senin
Adım adım bana yürüdüğün yolları
İmkansız kılınmış bir uzaklık var şimdi aramızda

Yüreğim akıyor biliyor musun?
Gözlerim her nefes alışımda o yöne bakıyor

........................................................................Tuz da kokarsa! ......




Göbek kordonunun nidası