Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Bazen ulaşılmaz özlemim oluyorsun
İşte o an ruhumda
Dirilişler ve yok oluşlar hesapsızca vuruşurken.
Yıldızlar sönüyor birer birer,ay dörde bölünüyor
Sen olmayınca kesintisiz süren bir ürkü
Bir yalnızlık yangısı derinden derine ve hırçın

Seninle
Yeni bir tomurcuğun
Dokunduğumuz dallarda açması gibi
Özlemlerle çoğaltmak gelecek güzel günleri
El ele

Bana geriye dönüşü yaşatmaya hakkın yok
Bilmediğim eski defterlerden söz açma ne olursun
Onlar ki içleri yalanla doludur
Onlar ki sahiciliği çalan kaprisin suç ortağı gibidirler
Sayfalarında kaybolursun

Kutsanan saklı bahçelere
Götürür sevda tayları çifte iz’i.

Boşluğun tam orta yerinde
Açılırken başka bir boşluk

Güler yüzümü tamamlıyor gözlüklerim
Hatta kırışıklıklarını da gizliyor göz çukurlarımın
Ta dilimin çözüldüğünden beridir çok konuşurmuşum
Hatta iyi de küfür edermişim.
Temize çekmeden yazdığım şiirlerime
Usumdan o anda neler çözülürse onlar dökülür o günlerden beri

.........................................................Ben miyim bunları yazan?
............................................................................................... GİDE

Saklandıkları yerlerden
Bir bir çıkıyor yıldızlar.
Ve ben her birinde

Buradasın
Belki de şurada
Yoksa az ötede bir yerde misin?
Saatin kaç olduğunu sorabilir miyim?

Yok ama

Tanımsız karanlıklar mı dolmuştu
Kuyu güne
Dilde ballanacak bütün sözleri
Yüklenip gittin

Soluğun kanatan bir kırbaçtı

Kendi ücramda yaşarken gel
Soluğum genişler o zaman
Hiçliğimiz eksilir tüm sokaklardan

Seninle aranmanın bilinmediği yerlere gideriz
Dizelerin en güzelini yazmak için gökçe bulutlara

Güz yapraklarının düşüşü gibi geçiyor zaman
Gözlerinde bulduğum sonsuzluk
Ufukları yutan bir deniz olup
Bozkırlar gibi uzanıyor ötelere

Güneş,rüzgarlar,yükselen buğu,hayal,avuntu,kokular...