Necati Öztürk Şiirleri - Şair Necati Öztürk

Bahar sanma yaşamını içindeki kışını gör
Hakikata dönüverde rüyadaki düşünü gör
Dönen zaman içersinde bakıverde kendini gör
Bir terazi kefesinde duruverde halini gör.

Dışarı çıkmayı,mahalle takımında top oynamayı,koşmayı isterdim.
Yere düşmeyi,pantolonumun yırtılmasını,dizlerimin kanamasını isterdim.
Çizgi çizmeyi,salımla seke seke oynamayı isterdim.
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.

Önlük giymeyi,kitaplarımı,defterlerimi alıp okula gitmeyi isterdim.

Bu küstahlık ne baş kaldırır durursun körükörüne
Yaşıyorum der gibisin adım adım yaklaştıkça şirk çemberine
Bir yar kenarı ki sonu uçurum,kapıldınmı nefsine sürükler dibine
Bir elki ansızın yoklarsa bedenini feryadın dalgalanır perde perde..

Sende gez dolaş bir yol,her yolun bir sonu var

Bir Necati vardı,sorsan hayatın neresinden
Bilmiyorum der durduğu yerden
Ne bugün,ne yarın umudu kalmadı gelecekten
İndirin perdeleri çekilsin sahneden.

Bir Necati vardı, yıkıldı yarınları bekelrken

Böyle yalnız böyle melül,
Geceleri sessiz sessiz,
İki gözü iki çeşme,
Gel ağlama dayanamam.

Boynu bükük durur daim,

Ruhumda kopan fırtınalar,
Bana nice ayrılıklar yaşattı.
Bir umutla yürüdüğüm kaldırımlar,
Tutamadığım gözyaşlarıyla ıslandı.

O güzel günlerimden bir eser arıyorum,

nim inim inilerim
Derdim vardır dinilerim
Kah ağlarım kah gülerim
Derdime derman sorarım..

Vurdular kanadım kırdılar

Ben ve karanlık hücrem ve bir de aynam
Ötelerde hayalim,içeride ben ve kırık ranzam
Kireci dağılmış duvar ve yalnızlığıma çöken akşam,
Bana sus diyorsun kırbaçlı celadım,
Seni haklı kılmaz benim burda olmam.

Bir gezer üç gezer içer durursun,
Birde bakarsınki sararmış hazan olursun,
Bir sağa,bir sola kıvranır,sızlanır durursun,
Sararır bedenin,ürperir ruhun viran olursun.

Dün gururla bastığın toprağın üstünde azametle yürürken,

Güneş bugün başka doğmuyor artık,
Sıcaklığın beni sarmıyor artık,
Ellerin ellerimi tutmuyor artık,
Neler çektiğimi sen bilmezsin artık.

Şu koca dünyada yalnızım artık,