Necati Öztürk Şiirleri - Şair Necati Öztürk

Sen ne suların akıp giden pınarındasın,
Nede baharı bekleyen tomurcuklardasın.
Ben seni hayallerimde saklar iken, sen yüreğimde
var olan umutlarımı yıkan intizarımsın.
Karanlık gecelerde hep sayıkladığım, bana kabusu yaşatan baş ağrımsın.

Gözler nemli,kirpikler ıslak,gönüller kırgın bugün.
Dudaklar suskun,duygular mahküm,bedenler yorgun bugün.
Yollar yamaç,yakınlar uzak,tepeler sisli bugün.
çiçekler solgun,aynalar tozlu,umutlar tükendi bugün
Sitemler ahlı,bakışlar kahırlı,çığlıklar dinmez bugün.
Acılar büyük,sineler üzgün,ezgiler yanık bugün.

Sen bir tılsımdın hayatımda,karanlığa inat kandil gibi,
Mutluluğun şifresiydin bende,süslüyordun tüm güzelliklerimi,
Açmazları aştım seninle,bilmedim zamanın nasıl geçtiğini,
Yaşamın en güzel yerinde,sen tökezliyerek değiştirdin kaderimi.

Öyle bir alemdeyim bana acı yüklüyor,

Dağların güzel kızı gözlerin ceylan ceylan
Kaşların hilal gibi sanki çizmiş yaradan
Gamzeli yanakların çıkardı beni baştan
Seni gördüm göreli gel gör halim ne yaman.

Dağların yaban gülü kokun iremden gelir

Dervişin günü gündür
Yazdığı an hüzündür
Kin bilmez aşk özüdür
Nur yüzlü güzel derviş.

Çıkmış arşı aleme

Kızgın çöllere güneş doğarken,
Ne solan sen oldun nede ben oldum.
Dereler taşıp sele dönerken,
Ne yıkılan sen oldun nede ben oldum.
Hasret ateşiyle yürekler yanarken,
Ne yanan sen oldun nede ben oldum.

Beni severken yüreğimi acıtsan
Gözlerini gözlerimden kaçırsan
Rüzgar olup beni çöle savursan
Kurşun olup bedenime saplansan

Eğer yalnız seni sevmekse günahım

Senki sultanlar sultanı iki cihan serveri,
Senin isminle yarattı rabbim,hem göğü hem yeri,
Sen huzur,sen adalet,sen vahdet son islam peygamberi,
Senin emanetin ruhumda hala diri,hala diri.

Seninle doğdu güneş,seninle alemi sardı rahmet,

Hayaline kapılıp mehtabına dalarak,
Tenha sokakları nasılda adımladım.
Sana mutlu bir dünya kurarak,
Sana hep yakın oldum.
Engin denizlere açılarak,
Okyanusları sana mekan yaptım.

Sen hiç yıkılmadınmı?
Karanlık gecelere umutsuzca sürüklenirken.
Gözyaşlarını yüreğine akıtırken,
Mecnun gibi çöllerde dolaşırken,
Sen hiç yıkılmadınmı?
Umutların birer birer tükenirken.