İnsan bu kadar sevmez, sevemez inanmam ben
Seni seven bir insan değil bence sevgili
Bir insan senin kadar güzel olsun sanmam ben
Sen bir insan değilsin, dilde hece sevgili
Seni bir bulsam
İzine bir rastlasam
Çarmıha gereceğim
Bilsem ki dünyayı başıma yıkacaklar
Bilsem ki beni cehennemde yakacaklar
Ve bilsem ki
Ben ki sefalet içre ve aç çıplak büyüyen
Ben ki kaldırımlarda ayak yalın yürüyen
Dünyanın sırt döndüğü Filistinli çocuğum
Bu sahipsiz vatanda bitmedi yolculuğum
Sokaklarda bulduğum bombalar oyuncağım
Anam yok, babamda yok ve yok evim ocağım
Çok üzme bekletme canım sevgilim
Ağaçlar çiçeğe durunca gel ha
Günleri saymaya varmıyor dilim
İlk ışık camlara vurunca gel ha
Kavrulurcasına aşkından yanıp
Gözlerim uzağı yakın sanarak
Kımıl, kımıl seni aranırken gel
Ruhum sonsuzlukla oyalanarak
Bir sonbahar gibi sararırken gel
Nerde o ışık, ışık fecr'ime doğan ahenk?
Nerde uyum nerede dünyamı süsleyen renk?
Ve sen canı canımdan yüz bin kez üstün olan
Beni bu sefil sondan çekip çıkarıp alan
Sen nerdesin, nerdesin sen nerdesin, nerdesin?
Hani nurun, ışığın, rengin, ahengin, sesin?
Dışarıda coşkulu bir gün başlamış
Dün bayrammış
Herkes sokaklara dökülmüş
Dışarıda herkes
Gülermiş oynarmış
Dün bayrammış
Cümleler kurmasın diye bir tuzak
Seni beş yüz çeşit dilde aradım
Amma yakınlarım olduda uzak
Ümitsizce gurbet elde aradım
Gâh yok oldun gâh gözüme göründün
Şu dağların doruğundan savuşsam
Bilmem yolum sana varabilir mi?
Gurbetteki günüm olunca tamam
Kollarım belini sarabilir mi?
Bir gün bu hasrette biter mi bilmem
Yoların kesiştiği gibi hayallerimiz
Kesişse bir tan vakti gecenin verasında
Sımsıkı tutuşarak kenetlense elimiz
Yansa parmaklarımız avuçlar arasında
Bu hazzın tesiriyle sarsılsa vücudumuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!