Necat Önder Şiirleri - Şair Necat Önder

Seni
Dünde düşümde gördüm
Gözlerin alev, alev yakıyordu
Önce ellerini tuttum
Sonra saçlarını okşadım
Ve öptüm seni

Sana kem nazarlarla bakana acıyamam
Seni inciten dili kökünden koparırım
Merhamet gösteremem isterse oldum babam
Zira sensiz her şeyin özü ve şekli yarım

Seni üzen bensem de Tanrım komasın bana

Bir çılgınlık nöbeti ki her gün yaşadığım
Her saniye yanımda olmanı istiyorum
Ne yapsam bilmiyorum bende şaşırıp kaldım
Ebed müddet yanımda kalmanı istiyorum

Duygular senden yana yalnız seninle kalbim

Ne desen haklısın ne yapsan haklı
Sana zerre kadar sözüm yok gülüm
Belli ki gerçekler düşlerden farklı
Artık hiçbir şeyde gözüm yok gülüm

Artık gözyaşını dindiremem ki

Gözler;
Kirpiklerin altında güllemidir sadece
Gözler;
Lügatte bu isim ne,
Göz denilen bu hece?
Vücut kostümündeki karmaşık bir ferace

Gözüm ufkun o son kızıllığında
Yine hayaline dalar gibiyim
Baktım gelmektesin gül kılığında
Gelme ben kendimi salar gibiyim

Sen orda yakarken kızıl güneşi

Şu an resimlerini okşuyor parmaklarım
Uzanıyor bir türlü seni tutamıyorum
Fotoğrafları bir, bir öperken dudaklarım
Bir hicap halindeyim inan utanıyorum

Gözlerinin o yeşil, engin sonsuzluğunda

İçimde bir his var ki dünden beri sevgili
Anlatmak zor sen anla; uçmak istercesine
Ah bir haykırabilse sana kalbimin dili
Tüm zincirleri kırıp kaçmak istercesine

Sensiz bir an düşün ki kahırdan ölmekten zor

Gecem gündüzüme nispet ederken
Hayalimde yalnız ve tek sen varsın
Doğrular tersine dönüp giderken
Sen ufkumda güneşleri yakarsın

Seni düşünmeden yaşamak muhal

Dağ demez taş demez koşarım amma
Burada izini bulmam imkânsız
Hayatı seninçin yaşarım amma
Ağlarım nedense gülmem imkânsız

Yamaçlarda yankı bulurken sesim