Necat Necdet Demircan Şiirleri - Şair Ne ...

"KOKMUŞTUR" diyerek pişirdiği yemekten bir kap da size getiren o vefalı komşuları,
bayramları "bayram" yapan o küçük harçlıkları,
tüm ailenin bir arada olduğu soğuk kış akşamında yanan sobanın başında atılan kahkahaları...

Leblebi tozlarını, allı-güllü macunları,
elma şekerlerini, biriktirdiğimiz gazoz kapaklarını, küçüklerini seven emmileri, teyzeleri, dayıları ve büyüklerine saygı gösteren,

Anladım ki;
Ben aslında yalnızca kendimi sevmişim!
Bir tebessümün, bir sevincin, bir esintinin, bir yağmurun, minik bir busenin,
Bir tutam mutluluğun kıymetini hiç bilmemişim.
Anladım ki;
Ben sensizliği, adını bilmediğim kuşların kanatlarına yüklemişim.

Evin sırça ise, komşunun tavuğuna taş atmayasın;
kırılırsın,
Hasta merkep ile yola düşmeyesin;
yorulursun,
Etmeyesin hırsız ile yarenlik;
soyulursun,

Gözlerimden akan yağmurları azat ettiğimden bu yana
Pınarlar arasında özgürce yeşeriyor yaseminler
Ağlamaklı, taç yapmış saçlarına hüzne boyanmış yapraklar
Anlayabiliyor musun acaba
Niye gözlerimde bu kadar uçsuz bucaksız çöller var…

Daha ziyade severim
Yaz kıyafetli sanılan, terk edilmiş kumsalların
Ağlamaklı Sonbahar hallerini,
Kum tanelerinde ziyan olan binlerce yıldızın
Hüzün çizgili yitik izlerini...

Renkli olduğunu sandığım solgun düşüncelerim,
Kanat takıp kaçıyorlar benden
ve kendilerini zifiri hücrelere hapsediyorlar.
Ruhumda derin bir boşluk,
şiddetli bir yıldırım çarpması.
Ve tüm düşleri paramparça eden bir deprem…