Nazlı Muhip Şiirleri - Şair Nazlı Muhip

DIŞARDA YAĞAN YAĞMURDA KOLLARINDA OLMAK İSTERDİM DEDİN..
DEDİN VE GİTTİN...
ARTIK YAĞMUR DEĞİL YAĞAN ÜSTÜNE...
ARTIK BENİM GÖZYAŞLARIMA YAKALANIYORSUN ŞEMSİYESİZ ZAMANLARINDA...
ŞARTLAR ZOR BİLİYORSUN...
ŞARTLAR HEP BİZİM İSTEDİĞİMİZ GİBİ DEĞİL...

Aşkın kollarında uyurken,
gördüğüm bir rüyaydın sen...
koştuğum yemyeşil kırlardı,gözlerin.
saçımı okşayan rüzgardı,ellerin.
Aşkın kollarında uyurken,
gördüğüm bir rüyaydın sen...

Dokunma demiştim çocuk yanıma,
en masum tavırlarıma...
Anlamadığın binlerce kelime ederken ben,
sen nefesimin boşa giden diğer yarısı
Belki yakıştırıyorsun kendine,
ama ben çocuğum henüz,yakıştıramıyorum işte...

Git mi demeliyim sana,
yoksa gitme mi.?

Belki de git demeliyim.
Git bildiğin neresi varsa...
Yolun açık olacak korkma.

Sorular sordum kendime;
Uzun ve kayıp cevapları olan sorular...
Kalbim yavaşca fısıldadı kulağıma;
'Sen böyle birini sevdin diye'...
Sonra kızdım kendime,isyan ettim.
Neden onu böylesine çok sevebildim,

Senin ellerinden vurdum kendimi.
Senin bakışlarınla ateşe verdim gözlerimi.
Ben her gece sen olup,
öyle acıtıyorum kalbimi..
Oysa sen kimsin,nerdesin bilmiyorum bile..
Konuşsam anlarmısın ben anlarmıyım seni..? ?

sonra sen geldin...onca yıkılıştan,onca savruluştan sonra...mucize gibi girdin hayatıma...ilk bahar yağmurları vardı gözlerinde...ellerinde hüzün rüzgarları eserdi,konuştuğunda tüm sesler kaybolurdu etrafımdan...sesinin titrekliğine gözlerinin yeşiline ellerinin hüzününe bi yakıştırma bulmak kolay değil sevgili...suskunluğunla önce sen açardın aramızdaki o uçurumu...gözlerin dalardı boşluğa...kaçırdığın bütün fırsatları elde edemediklerini görür gibi bakardın o boşluğa...soramazdım sebebini...
eski bir ajandaya tarihler atardım...söylediklerini yazardım...gözyaşlarımı çizerdim...çığlıklar atardım ama kimse duymazdı...odamın duvarlarına anlatırdım seni...şimdi hepsi rutubetlendi...kayan yıldıza sordum yerini söylemedi...hatırlarmısın o ay ışığını...nasılda vururdu yüzümüze...sonra sen uyurken sırtını sıvazlamıştı...bense ona bakıp ağlamıştım...yavaşça kalkmak istedim yanından uyandın bana baktın kızgınlık vardı bakışlarında elini uzattın bana gel dedin sonra usulca kendine doğru çektin beni...sabaha kadar sırtım açık yatmıştım kıştı ama üşümemiştim...o anı geri getirebilmek için bütün bi ömrümü vermeye hazırım sevgili...burda herşey aynı sevgili..insanlar aynı,hava aynı,kavgalar bile aynı...sadece sen yoksun...ben hepsiyle baş edebilirimde yokluğuna çare bulmak zor be bitanem...cennet dediğim gözlerin yokken hüzünlü bakışların yokken yaşamak zor be...hiç merak etmiyormusun buraları...herkes ve herşey bıraktığın gibi...sadece ben değiştim...dahada olgunlaştım o boşluğa benimde gözlerim dalar oldu...sen gitti gideli bilemezsin kaç uçurumlardan atladım...olur olmaz şeylere sinirlendim...olur olmaz şeylere alındım...senden sonra herşeyi yanlış anladım...aylar oldu hala ağlıyorum...oysa seni bilenler seni unuttuğumu sanıyorlar şimdi...herşeye yeniden başladığımı sanıyorlar...belki sende öyle sanıyorsun kimbilir...hem neyi değiştirirki bu ben seni unutmuşum yada unutmamışım bulmuşum yada bulmamışım...kaç kişinin kalbini kırdım kaç kişiyi üzdüm ah bi bilsen...hepside suçsuzdu hepside benim gibi suçsuz...herkes çocukluk sandı herkes dalgaya aldı sevdamı herkes hep geçer dedi...korkmaya başladım çünkü hala geçmedi...ve biliyorum geçmeyecekte...imkanı yok bu yara kapanmayacak...
sonra sen gittin...arkada beni ve onca acıyı onca hasreti bırakıp gittin...yokluğunu bilerek bu şehirde dolaşmak çok zor...isteme benden bu acıyı anlatamam...bu hasreti bu sevgiyi anlatamam...giderken beni çözmeyi unuttun...ellerim gözlerim hala bağlı bu aşkın zindanlarında...artık kimse için üzülemiyorum artık kimseye anlatamıyorum artık kimseye kalbimi veremiyorum...sen gittin gideli gördüğüm tek şey o boşluk gittiğim tek yer o uçurum yaşadığım hissettiğim ve bildiğim herşey sadece senin aşkın...onca yıkılışı onca savruluşu unutturdun bana...çok sevdim seni bilemezsin anlayamazsın anlayıp bilseydin isyan ederdin kendine vicdanın acırdı her saniye bilseydin bu sevginin büyüklüğünü yaşayamazdın...
olsun be bitanem sen habersizce çekip gittin diye sen beni sevmedin diye sen bana haksızlık ettin diye seni unutacak sana nefret duyacak değilim...mutluysan eğer inanki bende mutluyum...bilki ben bencil bir aşkla sevmedim seni kırmadım kolunu kanadını kendi ellerimle gönderdim...böyle olması gerekti biliyorum sen gidecektin ben arkanda öksüz bir aşkı avutacaktım böyle olması gerekti biliyorum sen farklı insanlar tanıyıp sevecektin birlikteliklerin olacaktı ben ise yıllarca senin sevgini bastırcaktım içime...aşkın çıkmak istesede içimdeki hapisten asla izin vermeyecektim...sen başkalarının gözlerine bakarken ben gözlerim yaşlı yeni boşluklar arayacaktım kendime...sen elindeki hüzün rüzgarlarını estirirken ben ufak bi güneş arayacaktım gündüzlerime...çünkü böyle olması gerekti biliyorum...şimdi senin suskunluğunu bile özlüyorum...o uçurumu o ay ışığını özlüyorum...ayları günlere sığdırmayı özlüyorum...saçının bir telini özlüyorum...aylar oldu ben hala yas tutuyorum bir gün olsun kabul edemedim gittiğini...kabul edemedim seni bir daha göremeyeceğimi...Hem biliyorumki görsem bile artık eskisi gibi olmayacak hiçbirşey...tüm eskileri eskitipte gittin..Tek yapabildiğim susmak..Ve ben yine susuyorum..sen konuş benim yerime..sen sev benim yerime..çünkü ben artık sen oldum..

Garip,acemi ve şaşkın bir kuş,
Bu hayat...
Takılırsa kanatların bir duyguya,
aldırma...
Büyük ihtimalle yalandır o da...

Sonra...

Ölü uçurtmalar saldım,
kızılını yüreğimden alan şehirsiz,
gökyüzüme...
Gözlerinin yosun yeşiline takıldı,

Sana rastlayamadığım bir günün ardındayım yine.
Saklanıyorum gecenin içine.
Yine kendimi kandırıyorum.

'Unuttum'diyorum.
'Bu sefer unuttum'...