Nazlı Muhip Şiirleri - Şair Nazlı Muhip

Ne zaman geriye dönsek,
biliyorum ki birbirmize yakalanacağız...
Ve ileri gidebildiğimiz kadar olacak ayrılığımız.
Sen ve ben
ne geri dönebildik,çaresiz
ne de ileriye gidebildik,kimliksiz.

AYLAR OLDU SENİ GÖRMEYELİ...AYLAR OLDU...
SON GÜNLERDE TÜM YAZILARIMA BÖYLE BAŞLIYORUM...
ÇÜNKÜ AYLAR OLDU...BENİ KORKUTAN GERÇEĞİ BİLİYORUM...
SENİ BİR DAHA GÖREMEYECEĞİM...
YAZDIKLARIM HEP BU CÜMLEYLE BAŞLAYACAK...AYLAR OLDU...
VE AYLAR OLACAKTA...

Alsam elime kalemi,biliyorum yine de anlatamayacağım seni...

Sen yine onun yanına koşacaksın bitmesinden korktuğun o umutla,
ben yine duygularıma sarılacağım böylesi anlarda.
Aşk,ikimizin yaptığı bir düetti.
Senin dudaklarından çıkan,benimse gözlerimden akan yaşlardı.

Sensiz bu şehirde gözlerime yağmurlar yağıyor...

Ayrılığın hemen ardından...

Kaybettim diyebilmeyi ne çok isterdim,
Bunca yaşanan şeyden sonra kaybetmek bile

Belirsiz satır araları,
içi yangın yeri bense tam ortasında.
Kime neden yalvarır dilim,
Hangi yemi ister ruhum?
oyun mu tüm bunlar,yoksa oynayan ben miyim.?

Umudun sızmadığı her yer karanlık.
Bir ışık istedim sadece,
kapkara dünyama...
***
Her yüzde beni arayacaksın,
her yüzde affedilmeyi.

Bugün gördüm seni.
buğulu bir camın ardında.
bana hiç söylenmemesi gereken bir sırrı,
saklıyordu gözlerin.
Ellerini saçlarının arasına alıp boyun eğen
o mahsun halin yokmu,

Koşarak gidiyordun,
kim önce gidecek dercesine...
Koşarak geçtin önümden,
hayallerine hayatına,umut ettiklerine,
bekleyin geliyorum dercesine.
Koşarak gidiyordun,

Bir masal mıydı aşk?
İçimdeki çocuğu uyutmak için
Geceler boyu
Binlerce kez anlattığım.

Darmadağın hayallerime inat

İçinde sen olan bir hayale sıkıştırdım bütün ömrümü.
Bak akıp giden zamanlara.
Dönde bir bak hangi zamanda bende olduğu kadar çok varsın.
Şimdi senli günlerimi bölüştürüyorum hasretime
Yetmiyor ama olsun.
....