Koca bir yaz geçti buradan,yeşil sarıya,toprak kuruya kaldı.
Hazan vakti kapıda,gözlerim solgun ufukta,umutlarım naçar,vuslata erdi zaman göçmen kuşlarda uçar.
Bir ben kalırım dağların arkasında,bir ben kalırım sessizliğin,sensizliğin tam ortasında.
Kısır döngülerle boğuşurum,gitsem sürgün,kalsam vurgun,bozgun yemiş sevdalarım mevsim yorgun.
Yenik düşmüş kavgalarım sana dair,ey yüreği ellerinde şair,sesime ferman olsun kalemin,yaz kara bahtıma ak düşsün dizelerin...
Cesaretim yiğitliğe gittiği gün,kelepçe vurur koluma
Koğuşum sen,ranzam sen,voltam sen
Esaret bittiği gün sürgün çıkar yoluma
Önümde sen,gönlümde sen,ömrümde sen.
Umutlarım bittiği gün,bahar gelir yanıma
Her yeni gün umutlar eker yalnızlar sokağına
Bir tutam tebessüm,bir avuç sevgi döker kucağına
Asırlar süren şarkıların,nakaratları yankılanır,yalnızlar sokağında
Yalnız serçelerin soluklarında
Gün ağarır yavaş,yavaş,güneş yükselir
Yıl 571,aylardan nisan
Bir yetim doğdu nurlu topraklardan
Sen olmasan hiç bir şeyi yaratmazdım buyurdu Mevlam
Varlığımın sebebi sensin Ya Nebi
Şit Aleyhisselamın alnında parlayan nur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!