Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

MELEĞİM BENİM

Ela gözlerinde menevişler var
Sesinde gizlenir şen kahkahalar
Gülüşün ömrüme bin neşe katar
İyi ki doğmuşsun meleğim benim…

MENEKŞE GÖZLERİN

Menekşe gözlerin dünyaya bedel
Kalbimi usulca çalmışsın meğer
Gönlünün bahçesi bensizse eğer
İnan ki hiçbir şey huzur vermiyor…

İçimde öksüz bir çocuk var
Yıllardır hırçın dalgalarla boğuşan
Habersiz oyundan, oyuncaktan…
Yoruldum
Bir kaşık suda kopan fırtınalardan
Taşkın nehirler aştım

NASIL DA KANMIŞTIM

Nasıl da kanmışım çok zaman önce
Kalbime hüzünler ekip de gittin
Gözyaşım akmıştı inceden ince
Boynumu öylece büküp de gittin…

NASIL DERİM GİTTİĞİNİ?

Gittiğin gün zaman durdu
Hayat değil hasret yordu
Gelen sordu, giden sordu
Nasıl derim gittiğini?

NAZAR


Dağılsın zülüfler, bırak tarama
Dökülsün bağrıma, merhem yarama
Kaybolan yılları boşa arama

NAZLI’ M

Neyleyim ben sensiz yazı baharı
Aslı’ nın soyusun, ceren bakışlım
Zer misin, elmas mı ey kalem kaşlım
Laleler sümbüller açmasın gayrı

NEDENSİZCE

Gün batımına doğru uçan kuş
Apansız yitiverir ufukta
Suya düşen taş gibi…
Sen düşersin aklıma

NE VARDI SANKİ

Çiseden nem kapıp kırılıp birden
Darılıp küsecek ne vardı sanki
Canımın yongası bitanemsin sen
*Yüreğim nasıl da üşüyor bilsen

NEYLEYİM? Mustafa Çalık Hocama Teşekkürlerimle...

Sensizliği demliyorum her gece,
Yudum yudum içiyorum neyleyim
Yüreğime yazılmışsın bir kere
Dilimden düşmüyor adın neyleyim…