Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Yokluğun
Sütten kesilmiş bir çocuğun hüznü
Kalabalıklar içinde yalnızlıksa
Annesini kaybetmiş bir çocuk...
Zühre ile Tahir

Hava ayaz
Dışarıda güneş var, inadına…
İzmir’ in soğuğu nefes keser
Sen düşersin tuana gibi
Yürek toprağıma

Denizim ben…
Öyle okyanus falan değil
Sadece denizim işte
Gözüm yok fazlasında

İNANMA SAKIN

Su gibi çağladım duramam artık
Dilime pranga vuramam artık
Kimseye gönlümü veremem artık

İNAN SENSİZ OLMUYOR

İnan canım inan sensiz olmuyor,
Ellerini, gözlerini özlerim…
Mahzun kalbe asla huzur dolmuyor,
Ellerini, gözlerini özlerim…

Geceyim ben
Yıldızları vurulmuş bir gece
O yüzden suskundur dilim
O yüzden şaşkındır hecelerim
O yüzden karmaşıktır sözcüklerim
Dilimin dolaşması hep o yüzden

Özenip yaratmış seni Yaradan
Dünyayı ışıtır gözlerin senin…
Güneş mi, yıldız mı, ay mısın yoksa
İyi ki dediğim Can Gülüm benim…

İZBEDE

Hava aniden karardı
Kayboldu güneşim
Gökyüzünün rengi
Değişti birdenbire

KALBİMDEN VURUYOR ŞARKILAR YİNE

Kimine tatlı bir öyküdür hayat
Kimine acı bir aşk hikâyesi
Kalbimden vuruyor şarkılar yine
Ağlayan gözlerim sevda çeşmesi…

KALBİM DURACAK

Bitmesin dediğim gecemsin benim
Dilimden düşmeyen hecemsin benim
Tacını taktığım Ecemsin benim
Çağlama Güzelim kalbim duracak…