Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

BİR GECE YÜREKTEN ÇAĞIRSAN BENİ

Bir gece yürekten çağırsan beni,
Ne yağmur dinlerim, ne kar, ne tipi,
Aşarım dağları ve denizleri
Düşerim yollara bir Mecnun gibi

O Bir Düştü Yok Dediler

Seni sordum esen yele
Gülistanda gonca güle
Sevda şakıyan bülbüle
O bir düştü yok dediler…

Gece gündüz ak sütümle besledim
Köyde kentte gök beşiğe beledim
Darda zorda adını heceledim
Sütüm sana helal olsun can oğul…

Başak sarısıydı her bir saç telin

Bir kuşun süzülüp uçuşu gibi
Sanki suyun taşı yutuşu gibi
Bir yıldızın gökten kopuşu gibi
Usulca kayıp da gitmek oldu mu?

Gülü dikeniyle sevmezmiş gibi

“Bu kadar yürekten çağırma beni…”
Sahi…
Tatlı bir şarkıydı o değil mi
Olsun… Ne fark eder

Eski bir kentim ben
Unutulmuş bir deniz ülkesinde
Yıldızlarım kutsanmıştır
Bir ışık seli akar denizlerime

Ömrümce hep senli hayaller kurdum
Sevdalı kuşlara halini sordum
Karakış ayazda yandım kavruldum
Aşkınla yoğruldum, yeniden doğdum…
**
Sen kara sevdamsın ve alınyazım

ÖMÜR DEDİĞİMİZ SANKİ KAÇ BAHAR?

Nehirler çağlayıp denize akar
Ne ben nehir oldum ne denizim var
Ayrılık rüzgârı yürekler yakar
Söyle ey sevgili , ömür kaç bahar?

ÖTANAZİ

Bir duruşma düşünün
Davacısı, yargıcı, avukatı, tanığı tek
Söz hakkı yok sanığa
Ölenedek…

RASTLAYAMADIM

Su gibi aktı da geçti seneler
Saçlarda beyazlar, yüzde çizgiler
Bir serap misali yaşandı dünler
Yazık! Bir vahaya rastlayamadım…