Nafi Çelik Şiirleri - Şair Nafi Çelik

Bulutlar ağlamasa avuç avuç
Boş yere çatlamasa tomurcuklar
Koparmasalar papatyaları
Yanmasa fırçamdaki boya
Kalemimdeki mürekkep kurumasa

Ölüm Allahın emri
Ağlamayın
Son yaprağı da soldu
Teselli çiçeklerinin
Söğütlüboğaz şenlendi bugün

Masum insanlara kıyan Yahudi,
Tevrat'da mazluma zulüm yazar mı? ...
Hitler'in elinden kayan Yahudi,
Müslüman'a böyle mezar kazar mı? ...

Osmanlı acıdı, bağrına bastı,

Yangınlara düştüm, yaşıyor muyum?
Bu beden benim mi, taşıyor muyum?
Mecnunum çölleri, aşıyor muyum?
İki 'yok', yanyana, Nafi'yim NA - Fİ! ...

Hiç olmaz sabahım, gecelerdeyim,

O Kadına...

Bir uçak kalkar Amsterdamdan
Gökyüzü sarıya boyanır
O Kadın gelir uzak diyarlardan
Nisan yağmurunda ıslanır ak elleri

Selam olsun, erenlere,
Gül bahçeme girenlere,
Muhabbeti derenlere,
Yarenlere, selam olsun…

Dudaklarda hece gibi,

Acılar katmerleşti, yüreğimde yer tuttu,
Vurgunlar yiye yiye, benliğimi uyuttu…

Önce babam terk etti, uçup gitti ansızın,
Anamı aldı sonra, koptu telleri sazın…

Sevda denizinde bir balık olsam
Dalsam derinlerine
Bir nefes olsam gökyüzünde
Yorgun turnalara güç
Ve kanat olsam sevgilere
Uçsam

Şarkılar neden anlamsız
Su neden yavan bugün
Kuşlar böyle ağlamazdı eskiden
'Gökdere' kurumazdı
Bu kadar özlemezdim geceyi

Yıllar var ki, yollardayım,
Yorgun düştüm, tutun beni…
Umutsuzum, sallardayım,
Kazın bir yer, atın beni…

Alev alev, yanıyorum,