Nafi Çelik Şiirleri - Şair Nafi Çelik

Biz bu Cumhuriyeti, öyle kolay kurmadık,
Can verdik misli misli, şahadete doymadık...

Yedi başlı ejderha, kükrese de göklerden,
Allah-u ekber sesi, geliyordu her yerden....

Ana - baba bilmeyenin,
Doğru yola gelmeyenin,
Vatan için ölmeyenin,
Hesabından koru Ya Rab! …

Çulsuzlara çul sermeyen,

Biliyorum
Yarın hiç olmayacak
Nisan yağmuru ıslatacak düşlerimizi
Yarım kalan şarkıları söyleyecek birisi
Tam seni düşünürken duracak zaman
Yeniden kanayacak ellerimiz

Kahramanlar diyarıdır,
Benim beldem, el bilmez ki…
İrem Bağı, ayarıdır,
Arslanköy’ü kim sevmez ki…

İnönü’de, Galiçya’da,

Bir gül açar yoksul gecelerin ayazında
Tüm acılara inat savrulur saçların
Alnımın ortasından vurur yalnızlık
Gözyaşlarına boğulur çocuklar
Bir hıçkırık olursun tenha sokaklarda

Güneşimdin
Yalnızlığımı ısıttın bir ömür
Ak düşler kattın yorgunluğuma
Ve ansızın yıkıldı evren
Gittin

Kuzey Kıbrıs bize bir türbe oldu,
Doktor Küçük, Denktaş ile bir bağız,
Beşparmak'ta can çekiştik gün doldu,
Biz Şehidiz, bu toprağa ortağız...

Temmuz ayı Girne'deyiz, ezanız,

Ne zaman seni düşünsem
Dünya dönmeğe başlar
Gölgen düşer avuçlarıma
Başım omuzlarımda çaresiz
Bir uçak homurdanır
Sana koşarım

Gül küskün sevenine
Bülbül yalvarır
Ay doğmaz eskisi gibi
Çeker elini yıldızlar
Tuz bassan da yüreğine
Bir engerek kıvrılır

Buzullar eridi ateşimden, sen gelmedin....
Bir pınardın çöl ortasında, kıyamadım susuzluğumu gidermeğe, iç diyemedin. Güneş buluta saklandı, ay doğmadı utancından.... Böyle bir aşkın varlığıyla onurlandı evren. Arılar, yaptığı baldan vazgeçti, kuşlar tünediği daldan!
Sen gelmedin!
El açıp yalvardım; gök yere indi, Akdeniz sustu, gemiler karaya oturdu bir bir, alıp başlarını okyanuslara açıldı balıklar, yitirdiği oyuncaklarını buldu çocuklar, sen gelmedin! ....
Sen gelmedin, en mecbur kaldığımda bakışlarına...
Son tomurcuğu da kopardılar dalından, seveni sevenden, seni benden ayırdılar, alıp götürdüler bir bilinmeze...